Trappistler
Aziz Benedict Kuralı'nı takip ederler ve sırasıyla Trappistler ve Trappistines olarak bilinen rahip ve rahibetopluluklarına sahiptirler .
Adlarını, hareketin ve dini tarikatın ortaya çıktığı manastır olan La Trappe Manastırı'ndan alırlar. Hareket, Abbot Armand Jean le Bouthillier de Rancé'nin 1664'te tanıttığı reformlarla başladı , daha sonra Trappist cemaatlerininkurulmasına ve sonunda 1892'de ayrı bir dini tarikat olarak resmi anayasaya yol açtı.
De Rance'nin reformu her şeyden önce tövbeye odaklanmıştı; ağır el emeği, sessizlik, yetersiz bir diyet, dünyadan soyutlanma ve çoğu çalışmadan vazgeçmeyi öngörüyordu. Ağır iş kısmen bir tövbe egzersizi, kısmen de manastırın kendi kendine yetebilmesini sağlayarak dünyayla iletişimin en aza indirilmesinin bir yoluydu. Bu hareket, de Rance'nin reformlarını benimseyen diğer birçok Sistersiyen manastırına yayıldı. Zamanla, bu manastırlar da yayıldı ve kendi yeni vakıflarını kurdular.
Bu manastırlar, reformlarının kaynağı ve kökeni olan La Trappe'ye atıfta bulunarak kendilerine "Trappist" adını verdiler.
Trappistlerin kurucusu Armand Jean le Bouthillier de Rance.
Benedict'in konuşmayı en aza indirme emri, Trappistlerin genellikle yalnızca gerekli olduğunda konuştukları anlamına gelir; bu nedenle boş konuşmalar kesinlikle önerilmez. Ancak, yaygın inancın aksine, sessizlik yeminietmezler . Benedict'e göre, konuşma bir müridin sükunetini ve alıcılığını bozar ve kişiyi Tanrı'nın iradesi yerine kendi iradesini kullanmaya teşvik edebilir. Kaba eğlenceye veya kahkahaya yol açan konuşma kötü kabul edilir ve yasaktır.
Birkaç manastır işaret dilinden biri olan Trappist işaret dili , konuşmayı gereksiz kılmak için geliştirilmiştir. Yemekler genellikle Trappistler bir okumayı dinlerken tefekkürlü bir sessizlikte yenir.
Benediktinler ve Sistersiyenlerin aksine, Trappistler, Aziz Benedict tarafından "dört ayaklı hayvanlar" olarak tanımlanan "et etlerinden" (domuz, sığır, koyun, geyik eti vb.) tamamen uzak dururlar. Ancak, genellikle katı vejetaryenler olarak yaşamazlar , çünkü kümes hayvanları, balık ve deniz ürünleri tüketirler, ancak diyetleri çoğunlukla sebzelerden, fasulyelerden ve tahıl ürünlerinden oluşur. Bazı manastırlar ayrıca piliç yetiştirir .
Aziz Benedict Kuralı'nın 48. bölümü "çünkü ellerinin işiyle yaşıyorlarsa, gerçekte keşişlerdir" der. Bu nedenle, bir Trappist keşişinin hayatı, manevi faaliyetlerine ek olarak el emeğine odaklanır. Topluluğun ve yoksulların ekonomisini desteklemeye giden el emeğinin somut sonuçlarına ek olarak, keşişin çalışması ayrıca keşişin ve topluluğun manevi gelişimine katkıda bulunur ve onu güçlendirir.
Üretilen mallar peynirlerden , ekmeklerden ve diğer gıda maddelerinden giyim eşyalarına ve tabutlara kadar çeşitlilik gösterir. En ünlü ürünleri Trappist biralarıdır . Bunlar bira dünyasında benzersiz bir kategoridir ve yüksek kaliteleri ve lezzetleri nedeniyle övülürler. Bu manastırlar hem rahipler için hem de halka satış için bira üretirler. Trappist biraları artık şekerler ve canlı maya içerir ve geleneksel biraların aksine yaşlandıkça iyileştiği düşünülür.
Tre Fontane Manastırı'nın Trappist rahipleri, yünleri yeni metropolit başpiskoposların pallia'sını yapmak için kullanılan kuzuları yetiştirir . Papa, pallia'yı Aziz Petrus ve Pavlus Bayramı'nda kutsar ; metropolit başpiskoposlar, kendi ülkelerinde papayı şahsen temsil eden apostolik nuncio'nun elinden, kendi piskoposluklarında ayrı bir törenle pallia'yı alırlar.
Iowa'nın Peosta kırsalındaki New Melleray Manastırı rahipleri hem kendileri hem de halka satmak için tabutlar üretiyorlar.
İrlanda'da bulunan Sistersiyen Koleji, Roscrea, erkek yatılı ortaokuludur ve dünyada kalan tek Trappist okuludur ve İrlanda'da kalan sadece iki manastır ortaokulundan biridir.
La Trappe Manastırı , La Grande Trappeolarak da bilinir , Fransa'nın Orne kentindeki Soligny-la-Trappe'de bulunan bir manastırdır . Adını verdiği Trappistlerin köken evi olarak bilinir .

Tarih;
Ünlü La Trappe Manastırı'nın bulunduğu yer, yüzyıllar boyunca ormanlar, akarsular ve göllerle çevrili bir vadide, Mortagne'a 9 mil ve Paris'e 84 mil uzaklıkta , Séez Piskoposluğu'nda ve eski Normandiyaeyaletinde izole edilmişti .
Başlangıçta , 1122'de Perche Kontu III. Rotrou tarafından eşi Perche Kontesi Matilda FitzRoy'un anısına yaptırılan, Meryem Ana'yaadanmış küçük bir oratoryum şapeli olarak inşa edildi .
( Henry I'in gayri meşru kızı olan Matilda, 1120'deki Beyaz Gemi felaketinde boğuldu .) Birkaç yıl sonra Rotrou, Dreuxyakınlarındaki Savigny Tarikatı'nın bir evi olan Le Breuil-Benoît Manastırı'nın rahiplerine bağışladığı bitişik bir manastır inşa etti . Tarikat, o zamanlar coşkusu ve kutsallığı nedeniyle büyük saygı görüyordu.
1140 yılında La Trappe manastırı manastır statüsüne yükseltildi. 1147 yılında Savigny Manastırı , tüm bağlı manastırlarıyla birlikte Sistersiyen Tarikatı'na bağlandı. O zamandan itibaren La Trappe, Clairvaux başrahibinedoğrudan bağlı bir Sistersiyen manastırıydı .
Yıllarca süren refahtan sonra, La Trappe Yüz Yıl Savaşları sırasında sıkıntı çekti . Hem İngiliz hem de Fransız ordularının yolundaydı. Rahipler manastırı terk etmeye zorlandı, manastır 1376'da ve tekrar 1465'te yakıldı ve yağmalandı. 16. yüzyılda, yeniden yapılanmadan sonra, manastır, diğer birçok manastır gibi, bir dizi gıyabi başrahibe commendam olarak verildi . Liderlik eksikliği, talihini düşürdü.
1662'de atanan 14. övgüye değer başrahip, Kardinal Richelieu'nun vaftiz oğlu Armand Jean le Bouthillier de Rancé , La Trappe'nin en büyük lideri olduğunu kanıtladı. De Rancé, sorumluluklarını ciddiye almasına yol açan bir dini dönüşüm yaşadı. Hem ismen hem de fiilen başrahip oldu. 1664'ten itibaren La Trappe, de Rancé liderliğindeki Sistersiyen Tarikatı'nın kapsamlı bir reformunun merkezi oldu. Reform hareketi manastırın adını aldı ve bir tarikat olarak ünlendi.
De Rancé'nin bir arkadaşı olan Bossuet , La Trappe'ye sık sık gelen bir ziyaretçiydi. İngiltere Kralı II. James, Fransa'da mülteciyken buraya geldi. Seçkin Benediktinbilgini Dom Jean Mabillon , de Rancé ile uzun süreli kavgalarından sonra barışı sağlamak için onu burada ziyaret etti.

Azizler, Kutsanmışlar ve diğer kutsal insanlar
Azizler
- Rafael (Maria Rafael) Arnáiz Barón (9 Nisan 1911 - 26 Nisan 1938), oblate, 11 Ekim 2009'da kanonlaştırıldı.
Kutsanmışlar
- Augustin-Joseph (Élie) Desgardin (21 Aralık 1750 - 6 Temmuz 1794), Fransız Devrimi'nin şehidi, 1 Ekim 1995'te aziz ilan edildi.
- Gervais-Protais Brunel (18 Haziran 1744 - 20 Ağustos 1794), Fransız Devrimi'nin şehidi, 1 Ekim 1995'te aziz ilan edildi.
- Paul-Jean Charles (29 Eylül 1743 - 25 Ağustos 1794), Fransız Devrimi'nin şehidi, 1 Ekim 1995'te aziz ilan edildi.
- Pierre-Joseph Cassant (6 Mart 1878 - 17 Haziran 1903), rahip, 3 Ekim 2004'te aziz ilan edildi.
- Pio Heredia Zubia ve 15 Arkadaşı (28 Temmuz - 31 Aralık 1936 tarihleri arasında ölenler), İspanya İç Savaşı Şehitleri, 3 Ekim 2015'te aziz ilan edildiler.
- Maria Gabriella Sagheddu (17 Mart 1914 - 23 Nisan 1939), rahibe, 25 Ocak 1983'te aziz ilan edildi.
- Kıbrıslı Michael Iwene Tansi (yaklaşık Eylül 1903 - 20 Ocak 1964), Nijeryalı rahip, 22 Mart 1998'de kutsandı
- Cezayir İç Savaşı sırasında şehit edilen Christian de Cherge ve 6 Arkadaşı (ö. 21 Mayıs 1996), 8 Aralık 2018'de aziz ilan edildi.
- Tanrı'nın hizmetkarları
- Joseph (Alois) Bley (25 Ocak 1865 - 13 Ağustos 1904), Papua Yeni Gine'de şehit edildi
- Wendelin (Franz) Pfanner (21 Eylül 1825 - 24 Mayıs 1909), Mariannhill Manastırı Başrahibive Değerli Kan Misyoner Rahibeleri ve Mariannhill Misyonerleri Cemaati'ninkurucusu , 8 Nisan 2013'te Tanrı'nın Hizmetkarı ilan edildi.
- André (Marie-Emmanuel) Robial (25 Ekim 1884 - 9 Ekim 1937), Zhengding Piskoposluğundan Çin Şehidi, 2015 yılında Tanrı'nın Hizmetkarı ilan edildi. [ 26 ]
- Chrysostomus Chang ve 32 Arkadaşı (15 Ağustos 1947 ile yaklaşık Nisan 1948 arasında öldüler), Yangjiaping Manastırı'ndan Çin Şehitleri
- Zacarías Santamaría Aramendía (10 Haziran 1907 - 20 Ağustos 1986), dindar olduğunu iddia etti ve 14 Aralık 2002'deTanrı'nın Hizmetkarı olduğunu ilan etti .
- Anselm (Abraham) Isidahome Ojefua (15 Ocak 1910 - 28 Temmuz 1988), Nijeryalı rahip ve Saint Mulumba Şövalyeleri'nin kurucusu, 28 Ekim 2020'de Tanrı'nın Hizmetkarı ilan edildi.
- Jean-Richard (François) Mahieu (15 Nisan 1919 - 31 Ocak 2002), Belçikalı rahip
- Michael Strode (5 Haziran 1923 - 27 Aralık 2010), İngilizce oblate
Mevcut Başrahip General, Hollanda'daki Koningshoeven Manastırı'ndanDom Bernardus Peeters'tır .
- 1892–1904: Sébastien Wyart
- 1904–1922: Augustin Marre
- 1922–1929: Jean-Baptiste Ollitraut de Keryvallan
- 1929–1943: Herman-Joseph Smets
- 1943–1951: Dominique Nogues
- 1951–1963: Gabriel Sortais
- 1964–1974: Ignace Gillet
- 1974–1990: Ambrose Southey
- 1990–2008: Bernardo-Luis-Jose Oliveira
- 2008–2022: Eamon Fitzgerald
- 2022-günümüz: Bernardus Peeters
Bal likörü su ve balla yapılıyordu. Cermen halklarının en eski alkollü içeceğidir. Sonra Romalılar tarafından içildi ve Orta Çağ’a kadar geldi. Şarap ve bira yapımının gelişmesinden sonra önemi yavaş yavaş azaldı. Orta Çağ’ın sonunda sadece mutfak literatüründe görülür oldu. 14. yüzyıla ait bir yemek kitabında yapılışı, tarif olarak iki ölçü su, bir ölçü bal, şerbetçiotu, adaçayı ve maya olarak verilmektedir.
Fermente edilmiş ya da edilmemiş çeşitli meyveler Orta Çağ Avrupası’nda kullanılıyordu. Çoğu evde yapılıyor ve daha çok alt sınıflar tarafından içiliyordu. Elma ve armut şarabı İngiltere ve Fransa’da revaçtaydı. Avrupalılar tarafından şarap ve meyve suyu hazırlamak için kullanılan diğer meyveler döngel/muşmula, ayva, nar, çakal eriği, dut, kızılcık ve böğürtlendi.
Damıtma sistemi Avrupa’ya Geç Orta Çağ’da Araplar aracılığıyla geldi. Hem alkol hem de süzgeç (alembic) kelimeleri Arapça kökenlidir. İslam içecek olarak alkolü yasakladığı için Araplar alkolü gül suyu gibi çeşitli esanslar yapmak için kullanıyordu. Alkol, eczanelerde satılıyor, manastırlarda üretiliyordu.
Çeşitli bitkiler eklenen Geç Orta Çağ’ın damıtılmış içecekleri aynı zamanda tıbbi ilaçlardı.
Orta Çağ Avrupası’nın her konuda azizleri vardı, gıdalar ile ilgili azizler de var mıydı ?
Evet vardı. Örneğin Aziz Lawrence ile ilgili şöyle bir olay anlatılır: 3. yüzyılda Roma’da yoksullara para ve yiyecek dağıtan bir papaz yardımcısıydı. Yaptıkları imparator Valerianus’un dikkatini çekince, imparator cemaatindeki varlıklı kişileri yanına getirmesini istedi. Götürdüğü kişiler dilenciler, sakatlar ve yetimlerdi. Ona göre kilisenin en büyük zenginlikleri bu kişilerdi. İmparator kor ateşte yavaşça yakılarak öldürülmesini emretti. Kor ateş üzerine yerleştirildikten bir süre sonra cellatlarına “bu taraf iyi pişti, artık diğer tarafa çevirebilirsiniz” dedi ve bu yorumu nedeniyle aşçı ve şeflerin koruyucu azizi ilan edildi.
Başka bir örnek Tourslu Aziz Martin’dir 4. yüzyılda ölen aziz, bağcıların azizidir, Touraine bölgesine bağları budamayı öğreten kişi olduğuna inanılmaktadır. Efsaneye göre eşeğinin yediği asma yaprağının bulunduğu asmalar ertesi yıl daha az ama daha büyük ve lezzetli üzüm vermişlerdir.
Limoges’te güçlü kasap loncasının koruyucu azizi Aziz Aurelien’dir.
Bu gelenek bugünkü Fransa’da halen sürdürülmektedir. Thuringia kralının kızı rahibe Radegund kadın aşçıların, 6. yüzyılda yaşayan, öldüğünde Puvatya piskoposu olan, şair ve din adamı Venantius Fortunatus erkek aşçıların ve oburların koruyucu azizidir.
7- Franklar üzerine çalıştığınızı biliyoruz hocam, peki Franklar döneminde yazılmış bir yemek kitabı ya da Frank yemek kültürü, gıda üretimi hakkında bilgimiz var mı?
Evet var. Clovis’in oğlu Theodoric’in Anthimus isimli Yunan bir doktor danışmanı vardı. Hastalıklardan korunmak için bazı yemeklerin yenmesi gerektiğini düşünüyordu. De observatione ciborum (Gıdaların Usülleri) adlı eseri Yunan ve Roma yemek alışkanlıklarının Orta Çağ’a aktarımını sağlamıştır. Bu eserinde sindirime yardımcı olması için bol miktarda zencefil yenmesini öneriyordu. Zencefil Orta Çağ mutfağında çok kullanılır. Kırmızı etin önce haşlanması gerektiğini, sonra bakır değil toprak bir kapta karabiber, karanfil ve başka baharatların da katıldığı bir sosta pişirilmesi gerektiğini belirtiyordu. Et kızartılırken ateşe çok yakın tutulmamalı ve düzenli olarak ıslatılmalıydı. Nohut çok iyi pişirilmeli, biraz tuz ve yağ ile hazırlanmalıydı. Hem Romalılar hem de Merovenjler tarafından çok sevilen domuz eti üzerine de çok şey yazmıştır. Bugün Fransızlar arasında domuz halen çok yenmektedir.
Yine Şarlman’ın yayımladığı Capitulare de Villis adlı belge sayesinde tarım hayvanları, balık rezervi, ormanların nasıl işletileceği, üzüm bağlarına ve hayvan sürülerine nasıl bakılacağı, kraliyet bahçelerinde yetiştirilmesi gereken 68 bitki-gıda türü hakkında ayrıntılı talimatları öğrenebiliyoruz. Aynı belgeden hijyen kurallarına çok önem verildiği de anlaşılıyor. Örneğin yiyeceklere elle dokunanların ellerinin temiz olması şarttı. Şaraplık üzümleri çıplak ayakla ezmek de yasaktı.
Ceviz Orta Çağ’da özellikle Fransa’da popülerdi. Orta Çağ tıbbı taze yeşil olanların kabızlık giderici olduğunu söylüyordu. Fındık, cevizde de olduğu gibi, tuz, sedefotu ve incirle birlikte panzehir hazırlamakta kullanılırdı. Fındık ve bal öksürüğe çare olur denirdi. Kabuğu soyulduğunda daha kolay hazmedilebileceğine ama bağırsaklarda gaz yapacağına inanılırdı.
Çamfıstığı Orta Çağ’da İspanya, güney Fransa ve İtalya mutfaklarında yer aldı. Bunların hepsi Arap mutfağından etkilenen yerlerdi. Doktorlar öksürüğe iyi geldiğini ve idrar söktürücü olduğunu söylüyorlardı. Kestane Romalılar tarafından Galya ve Britanya’ya getirilmiştir. Batı Asya kökenlidir. Unu da kullanıldı. Buğday unuyla karıştırılıp ekmek yapıldı. Bu ekmek özellikle kıtlık zamanlarında kullanıldı. Doktorlar tarafından besleyici ama hazmı zor, gaz yapıcı olduğu söylenirdi.
XXXXXXX



Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hallo 🙋🏼♀️