"Tur Dağı" terimi öncelikle Sina Dağı'nı ifade eder; burada Hz. Musa'nın Allah ile konuştuğu ve On Emir'i aldığı yer olarak bilinir. Kur'an'da "Tur" kelimesi dağ anlamına gelir ve "Sina Dağı'na yemin olsun" şeklinde geçer. Ayrıca, bölgedeki çeşitli kültürel ve tarihi merkezleriyle de tanınan Tur Abdin bölgesi için de benzer bir isimlendirme kullanılır.
Sina Dağı, Tevrat'a göre, Musa Peygamber öncülüğündeki İsrailoğullarının (İbraniler) Mısır'dan çıkarken durdukları, Musa'nın YHVH ile konuştuğu ve On Emir'i aldığı yer olarak bilinmektedir. Kur'an'da bu konu Ta-Ha suresinde de geçmektedir.
Kur'an'da ise Sina Dağı "Tur-u Sina" olarak geçmektedir. Tur, Arapça dağ anlamına geldiğinden çevirirken Sina Dağı diye çevrilmektedir.
Meryem Suresi 52. ayette "Ona, Tur'un sağ yanından seslendik ve onu (kendisiyle) gizlice söyleşmek için yakınlaştırdık" demektedir.
Tin Suresi 2. ayette ise "Sina Dağı'na yemin olsun" demektedir.
Süveyş kanalının başlangıcına yakın olan bir bölgede yer alan Sina Dağı’nın diğer bilinen adı Tur Dağı’dır. 2629 metre yüksekliğe sahip Sina Dağı, Aziz Katerina Dağı’ndan sonra bölgenin ikinci en yüksek dağıdır.
335# Tur dağının kaldırılması
Tur kelimesinin manası dağ demektir. Kuran’da iki yerde Tur-i Sina diye belirtilerek bu Tur’un yani dağın Sina dağı olduğu belirtilir. Tevrat’ta da bu dağın ismi Sina dağı olarak geçmektedir.
Yeşu ve İsrailoğulları Şeria Nehri'ni geçerken (Gustave Doré)
Tevrat’ta “Tur dağını üzerlerine kaldırdık” ayetinin karşılığı nedir?
Kuran’da Tur dağının kaldırılması olayının ne anlama geldiğini anlatmadan önce Tevrat’ta bu olayı incelemekle başlayalım. Tevrat’ta bildirildiğine göre İsrail oğulları Mısır’dan çıktıktan üç ay sonra Sina çölüne ve oradan Sina dağına ulaşıyorlar. Vardıklarında Allah bu dağda Hz Musa ile yalnız konuşuyor, İsrail oğullarına iletmesi için on emri ve antlaşmayı veriyor. İsrail oğulları antlaşmaya sadık kaldıkları sürece seçilmiş halk olacak ve Allah onları diğer milletlere üstün kılacaktı ki Allah’ı ve yasalarını anlatıp diğer milletlere örnek olsunlar. Bu antlaşmayı Sina dağının eteklerinde yapıyorlar. Bu sırada Sina dağından dumanlar ve alevler yükseliyor, şimşekler ve şiddetli gürültüler çıkıyor. Çok korkutucu bir manzara oluşuyor. Yahudiler ve Tevrat araştırmacıları bu yüzden bu dağın volkanik bir dağ olduğunu belirtiyorlar. Volkanik hareketlenmeler sırasında dağın tepesinde kara bulutlar, şimşekler ve gürültüler oluşması bu olayın volkanik hareket olduğunu gösteriyor.
Tevrat’taki ilgili ayetler şöyle:
Mısır’dan Çıkış, İsrailliler Sina dağında, 19:
11 Üçüncü güne hazır olsunlar. Çünkü üçüncü gün bütün halkın gözü önünde ben, RAB Sina Dağı’na ineceğim.
12 Dağın çevresine sınır çiz ve halka de ki: ‘Sakın dağa çıkmayın, dağın eteğine de yaklaşmayın! Kim dağa dokunursa, kesinlikle öldürülecektir.
13 Ya taşlanacak, ya da okla vurulacak; ona insan eli değmeyecek. İster hayvan olsun ister insan, yaşamasına izin verilmeyecek.’ Ancak boru uzun uzun çalınınca dağa çıkabilirler.”
16 Üçüncü günün sabahı gök gürledi, şimşekler çaktı. Dağın üzerinde koyu bir bulut vardı. Derken, çok güçlü bir boru sesi duyuldu. Ordugâhta herkes titremeye başladı.
17 Musa halkın Tanrı’yla görüşmek üzere ordugâhtan çıkmasına öncülük etti. Dağın eteğinde durdular.
18 Sina Dağı’nın her yanından duman tütüyordu. Çünkü RAB dağın üstüne ateş içinde inmişti. Dağdan ocak dumanı gibi duman çıkıyor, bütün dağ şiddetle sarsılıyordu.
19 Boru sesi gitgide yükselince, Musa konuştu ve Tanrı gök gürlemeleriyle ona yanıt verdi.
20 RAB Sina Dağı’nın üzerine indi, Musa’yı dağın tepesine çağırdı. Musa tepeye çıktı.
21 RAB, “Aşağı inip halkı uyar” dedi, “Sakın beni görmek için sınırı geçmesinler, yoksa birçoğu ölür.
Mısır’dan Çıkış, İsrailliler Korkuyor, 20:
18 Halk gök gürlemelerini, boru sesini duyup şimşekleri ve dağın başındaki dumanı görünce korkudan titremeye başladı. Uzakta durarak
19 Musa’ya, “Bizimle sen konuş, dinleyelim” dediler, “Ama Tanrı konuşmasın, yoksa ölürüz.”
20 Musa, “Korkmayın!” diye karşılık verdi, “Tanrı sizi sınamak için geldi; Tanrı korkusu üzerinizde olsun, günah işlemeyesiniz diye.”
21 Musa Tanrı’nın içinde bulunduğu koyu karanlığa yaklaşırken halk uzakta durdu.
Bugün Sina dağı Sina yarımadasında olduğu kabul edilmektedir.
Bu yüzden bu yarımadaya Sina yarımadası denmiştir fakat o bölgede kayda değer bir yanardağ da yoktur. Buna dayanarak bazı araştırmacılar gerçek Sina dağının o bölgede bulunmadığını fakat bölgeye yakın olan Medyen bölgesinde olduğunu düşünmüşlerdir. Böylece bölgedeki sönmüş yanardağları incelemişler ve birkaç tane aday belirlemişlerdir.
Kuran’da Tur-i Sina dağı için önemli bir ipucu verilmektedir. Bu dağ civarında zeytin yetiştirilmesi gerekmektedir.
Muminun 20: Ve Tur-i Sina’da (veya o bölge çevresinde demek olabilir) çıkan bir ağaç (türü de yarattık); o yağlı ve yiyenlere bir katık olarak bitmekte (ürün vermekte)dir.
Ayette bahsedilen yağlı katık zeytin diye biliniyor. Zeytin yetiştirilen yerlere baktığımda zeytinin Dünya’da ilk olarak Levant bölgesinde evcilleştirildiğini gördüm. (1, 2) Levant bölgesi ise Medyen bölgesi başlangıcından Güney doğu Anadolu’ya kadar uzanan ve içine Ürdün, Filistin, İsrail ve Suriye topraklarını alan bölgedir. Bu bölgeden Akdeniz kıyı şeridi boyunca yaygınlaşmıştır. Yakın zamanlarda ise Dünya’nın birkaç bölgesinde daha yetiştirilmeye başlanmıştır fakat uyumlu olduğu asıl iklim Akdeniz iklimidir. Başka yerlerde kolay yetişmemektedir. Aşağıdaki şekil ayrıntılı zeytin yetiştiriciliğini göstermese de kabaca zeytinin hangi bölgelerde yetişebildiğini göstermektedir. Tabi bu zeytin yetiştiriciliği haritası Hz Musa veya Hz Muhammed zamanında biraz daha değişik olabilir. Önemli olan zeytinin Akdeniz ve özellikle Levant bölgesinde rahatlıkla yetişen bir ağaç olduğunu ve zeytinin anavatanının da bu Mezopotamya bölgesi olduğunu anlamaktır.
Sina dağı için adaylar
Charles T. Beke 1873 yılında çıkardığı “Sina Dağı Bir Volkan” adlı kitabında Bakır dağının (Jabal Ahmad al Baqir) sönmüş bir volkan olduğunu ve Sina dağına uyduğunu belirtti.(3) Bakır dağı Akabe körfezine 15 km uzakta bugünkü Ürdün topraklarında bulunan ve Sina yarımadasının hemen dibinde bir dağdır.
Bu dağ Ürdün’de Akabe eyaletinde bulunmaktadır ve limana sadece 15 kilometredir. Ürdün’de zeytin yetiştiriciliği haritasına baktığımda bu bölgede Rasel ve Nabali Muhassan zeytin çeşitlerinin yetiştirildiğini gördüm. Aşağıdaki şemada dağın yeri ve bölgede yetişen zeytin çeşitleri gösterilmiştir.(4)
Kaynak: Brake, M., Migdadi, H., Al-Gharaibeh, M., Ayoub, S., Haddad, N., & El Oqlah, A. (2014). Characterization of Jordanian olive cultivars (Olea europaea L.) using RAPD and ISSR molecular markers. Scientia Horticulturae, 176, 282-289.
Sönmüş bir volkanik dağ olan bu dağ Sina dağı için iyi bir aday olabilir.
Bu dağın 20 km güneyinde başka bir volkanik dağ daha vardır. Bu dağ ise Cebel el-Lawz dağıdır. Dağın eteğinde devasa bir sunağı andıran taş yığınında yer alan buzağı gravürlerinden, Musa’nın su çıkardığı kayayı anımsatan yarılmış bir kaya ve bu kayanın çevresinde bulunan su yatağı izlerinden, dağın eteğinde bulunan ve İsrailoğullarının 12 oymağını temsilen sütun parçalarından ve Tevrat’ta kendisinden ateş ve duman çıkan bir yanardağ olduğundan, kendisinin kara (sanki yanmış) bir zirveye sahip olmasından hareketle Sina dağının “Cebel el-Lawz” olduğu da ileri sürülmüştür. (5)
Bob Cornuke, Ron Wyatt, ve Lennart Möller gibi araştırmacılar bu Cebel el-Lawz dağının Sina dağı olduğunu düşünmektedirler. (6)
Yine Cebel el-Lawz dağının 7 km güneyinde de diğer bir dağ vardır ki bu dağın tepesi de diğer kısmından ayrı olarak ilginç bir şekilde simsiyahtır. Bu dağın ismi de Cebel Makla’dır. Cebel Maklâ’nın zirvesi esas olarak, aslen silisik ve mafik lav akıntıları ve metamorfize volkanik kayaçlardan türeyen koyu renkli taşlardan oluşur. Cebel Maklâ’nın orta ve alt yamaçları ise açık renkli granitten oluşur. Bu, Cebel el-Lavz’ı oluşturan granitle aynıdır. (7) Aşağıda Cebel Makla’nın tepesinin görüntüsü verilmiştir.(8)
Kaynak: https://doubtingthomasresearch.com/jabal-maqlas-blackened-peak/
Bu dağlar zeytin yetişmesine müsait iklimi olan bölgede yer alan birkaç aday dağdır. Bu dağların üçü de Medyen bölgesinde yer almaktadır. Kuran’da da Hz Musa Medyen’den ailesi ile birlikte yola çıktığında Tur-i Sina dağında yanan bir ateş görmektedir ve burada Allah ile konuşmakta ve Firavun’a gitme emrini almaktadır. Allah, Hz Musa’ya Mısır’a Firavun’un yanına gitmesini söylediğinde Musa korkmakta ve isteksiz davranmaktadır. Dolayısıyla Sina dağı Sina yarımadası diye bilinen bölgede bulunamaz, çünkü Medyen’den Sina yarımadasına gitmenin tek amacı Mısır’a gitmek olabilir. Hz Musa ise Mısır’a gitmekte isteksizdi. Bu yüzden Tur-i Sina dağı Sina yarımadası diye bilinen bölgede değil Medyen bölgesinde olmalıdır. Yukarıda saydığımız üç dağ da Medyen bölgesindedir ve zeytin yetiştiriciliği için uygun iklim kuşağında bulunmaktadır ve zaten zeytin tarımı da yapılmaktadır.
Tur-i Sina’nın hangi dağ olduğu henüz tam olarak tespit edilemedi. Fakat bu bölgedeki volkanik dağlardan biri olduğu belli ve yukarıdaki dağlar bu özellikleri taşıyan en ideal dağlardır.
Kuran’da Tur dağının kaldırılması
Şimdi İsrail oğullarının başı üzerine Tur dağının kaldırılması olayında yanlış yorumlanan kısmı açıklamaya gelelim.
Araf 171: “Hani! Biz, dağı gölgelik gibi üzerlerine kaldırmıştık da onlar da üzerlerine düşecek sanmışlardı. “Size verdiğimize sımsıkı sarılın, içindeki öğüdü tutun ki takva sahibi olabilesiniz.”
Tur dağının kaldırılması ayetinde “kaldırmak” olarak çevrilen kelime NETEKNA kelimesidir. Arapça dilbilgisi sözlüğü olan Müfredat eserinden baktığınız zaman kelimenin asıl anlamının sıkarak pörsütmek, sündürmek, içini boşaltacak kadar sıkmak olduğunu görürsünüz. Yani içinden bir şeyler çıkarıp pörsüyen anlamında ve bir kinaye olarak da çok çocuk doğuran kadına da bu kelime kullanılmış. Aşağıda sözlükten ekran görüntüsü koyduk (9):
Al-maany sözlüğünde bu kelimenin bir şeyleri yukarıdan aşağı silkelemek anlamına geldiğini görüyoruz. Yani yine içini boşaltmak anlamında.
Dolayısıyla Tur dağının kaldırılması diye tercüme edilen ayette NETEKNA kelimesi dağın kaldırıldığını değil; dağın sıkıştırılıp içindekilerini püskürttüğünü, içindekilerin İsrail oğulları üzerine kaldırıldığını gösteriyor. İsrail oğulları tepelerine düşer sandılar fakat düşmedi, bu püskürme onlara bir gölgelik yapıyordu. Yani dağdan çıkan duman ve küller atmosferi kaplayıp güneşi engelliyordu. Ayetin manası dağı kaldırmak olarak değil dağı püskürtmek olmalıdır. Yani doğru anlam şu olmalı:
Araf 171: Hani! Biz, dağı gölgelik olarak üzerlerinde püskürtmüştük de onlar da üzerlerine düşecek sanmışlardı. “Size verdiğimize sımsıkı sarılın, içindeki öğüdü tutun ki takva sahibi olabilesiniz (demiştik).”
Evet kelimenin anlamı bir şeyi sıkıp pörsütmek, içindekileri çıkarmak, püskürtmektir ve ayetin devamındaki başına düşmek ve gölgelik yapmak ifadeleriyle bu volkan patlamasını açıklıyor. Volkan patlayıp içindekileri dışarı çıkardıktan sonra çevresinden kilometrelerce uzaklıkta olan yerlere dumanının gittiğini biliyoruz.[10]
Başlarına düşmesinden korktukları şey ise Sina dağı patlamasından çıkan pomza taşları ve kül püskürtüleri olmalı.
İsrailoğullarının gölgelenmesi
İsrailoğullarının gölgelenmesi birkaç ayette bildiriliyor:
Araf 160: Biz İsrailoğullarını oymaklar halinde on iki topluluğa ayırdık. Milleti Musa’dan su isteyince ona: «Asanla taşa vur» diye bildirdik; ondan on iki pınar fışkırdı. Herkes içeceği yeri öğrendi. Bulutla üzerlerine gölge yaptık, onlara kudret helvası ve bıldırcın indirdik, «Size verdiğimiz rızıkların temiz olanlarından yiyin» dedik. Onlar, karşı gelmekle, Bize değil kendilerine zulmediyorlardı.
Bakara suresi 57: Bulutla sizi gölgelendirdik, kudret helvası ve bıldırcın indirdik, «Verdiğimiz rızıkların iyi ve güzel olanlarından yiyin» dedik. Onlar Bize değil, fakat kendilerine yazık ediyorlardı.
Bu ayetlerde geçen Gamame kelimesi bir şeyi örtmek anlamındadır. Volkandan çıkan duman ve atmosfere salınan kül kara bir bulut gibi Güneşi örtmüştür. Bulut güneşi örttüğü için buluta da normalde Gamame denir. Gamame kelimesinin anlamını yine müfredat sözlüğünden aldım. Aşağıda ekran görüntüsü verilmiştir.
Buna göre volkandan çıkan kara duman ve kül bulutları GAMAME (bulut) kelimesi ile ifade edilmiştir.
Araf 171’de ise gölgeliğin dağdan kaynaklandığı bildiriliyordu. Yukarıda gösterdiğimiz ayetlerin bulut gölgesinden bahsetmesi zaten Araf 171’in yanlış anlaşıldığının da göstergesi. Çünkü o ayetlere göre gölge yapan dağ değil bulutlardır.
Aslında Tevrat’taki anlatıya göre İsrailoğulları gündüz bu bulutu takip ederek Sina dağına varıyorlar. Yani Sina dağından çıkan bu kara duman Mısır’a doğru geniş bir alana yayılmıştı ve onlara gündüzleri yol gösterici ve gölgelendirici oluyordu. Bu sayede çöl serinlemiş ve çölü geçmeleri kolaylaştırılmıştı. Volkan dumanlarının yüzlerce km öteye taşınabildiğini biliyoruz. Aşağıda Sibirya’daki bir volkan patlamasının (2012) uydu görüntüsünü görmektesiniz.
Aşağıda 2022 yılında Hunga Tonga yanardağının çıkardığı dumanı görmektesiniz. (11) Elbette Sina yanardağının dumanı bu kadar büyük olmayabilir.
Bıldırcın ve kudret helvası indirilmesi
Kuran’da da bildirildiğine göre çölde dolaşan İsrailoğulları yiyecek bulmakta zorlanıyorlardı. Allah onlara bıldırcın eti ve Manna sözü verdi. Böylece bunlarla beslenmeye devam ettiler. Manna kelimesi kudret helvası olarak çevriliyor. Tevrat’ta da Man olarak geçiyor. Allah, İsrailoğullarına sabahları “Man” akşamları ise bıldırcın eti vermiş. Kuran’da bu durum şöyle aktarılır:
Bakara 57: “Ve bulutları üzerinize gölge yaptık. Size Manna ve bıldırcın bağışladık. “Size rızık olarak verdiklerimizin temiz olanlarından yiyin.” dedik. Onlar, Bize değil, yalnızca kendilerine zulmediyorlardı.”
Tevrat’ta ve Kuran’da bu bıldırcın ve manna, İsrail oğullarını gölgelendiren bu bulutlarla birlikte gelmeye başlıyor.
Manna (kudret helvası) nedir?
Tevrat’taki ifadelerden anlaşılıyor ki Man (Manna) çölde geceleri çiy düşünce sabahleyin toplanabilen bir bitki. Peki çölde böyle bir bitki var mı? Evet var; Çöl trüfü denen bir mantar türü. Çöl trüfü vejetatif bir bitki. Yani çölde bu bitkinin kalıntı hücreleri kuraklığa karşı yıllar boyunca direnip ölmüyor, fakat biraz nem görünce o hücreler hızla büyüyüp toplanabilir ve yenebilir hale geliyorlar. Tevrat araştırmacıları Man denen yiyeceğin bu çöl trüfü olduğunu söylüyorlar. [12-16]
Çöl trüfü ilkbaharda nemden dolayı bolca toplanabiliyor. Yazın ise sıcaklardan ve kuraklıktan dolayı olmuyor. Çöl trüfünün yetişmesi tamamen havanın serinlemesine ve nemlenmesine bağlı. İsrail’de ise özel olarak yetiştiriliyor.[17]
Yetmiş kadar çeşidi olduğu söylenen trüf mantarı; pek çok yerde yetişse de en değerli ve lezzetlileri, başta Fransa olmak üzere İtalya, İspanya, Hırvatistan gibi Avrupa ülkelerinde üretilir. Sadece Fransa’da 20 bin kişi geçimini bu mantarlardan sağlamaktadır.
Şu hadis de kudret helvasının bir çöl mantarı olduğunu destekliyor:
“Mantar, kudret helvası türünden ilâhî bir lütuftur. Suyu da göze şifadır.”
(18)
Tevrat’ta da kudret helvası şöyle anlatılır:
Mısır’dan çıkış, 50-16:
13- Akşam bıldırcınlar geldi, ordugâhı sardı. Sabah ordugâhın çevresini çiy kaplamıştı.
14- Çiy eriyince, toprakta, çölün yüzeyinde kırağıya benzer ince pulcuklar göründü.
15- Bunu görünce İsrailliler birbirlerine, “Bu da ne?” diye sordular. Çünkü ne olduğunu anlayamamışlardı. Musa, “RAB’bin size yemek için verdiği ekmektir bu” dedi.
Çölde nem ve kırağıyla birlikte çıkan yiyecek çöl trüfüdür. Bu gerçeğe rağmen bu kudret helvasının ince pulcuklar olarak tarif edilmesini Tevrat’ın Babil sürgününden sonra akıllarda kaldığı şekliyle yeniden yazılmasına bağlıyorum. Demek ki akıllarda bu şekilde kalmıştı ve öyle tasvir edildi.
Bıldırcın indirilmesi
Bıldırcınların göç yolları incelenirse en önemli göç yolunun Kuzeyden başlayıp Anadolu üzerinden Suriye ve oradan Sina yarımadası, Mısır ve Güney Afrika olduğu görülür. Demek ki hava kara dumanla kararınca bıldırcınlar uçamaz olmuşlar ve yerde kolayca ve bolca avlanmışlar. Aslında bıldırcınların en önemli göç yolunun o yol olduğunun bilindiğini anlyoruz ki bu bilgi bile Hz Musa’nın hikâyesinin ne kadar doğru kanıtlar üstüne olduğunu gösteriyor. Aşağıdaki resimde en sağdaki kuş bıldırcındır ve göç yollarını görebilirsiniz.
Aslında Sina yarımadası civarı hemen hemen bütün göçmen kuşların göç rotasının kesişme noktasıdır.
Özetle; Tur dağının kaldırılması
Araf 171 ayeti bize İsrail oğullarının başı üzerine Tur dağının kaldırılması diye bir olaydan bahsetmiyor. Ayette dağın İsrail oğulları üzerine gölgelik yapıldığı söyleniyor ki meal yazarları ayeti böyle çevirir. Ayetin kelime anlamında bir değişiklik yaptığımı sanmayın, ayetin anlamını aynıyla koruyorum. Fakat söylenmek istenen olayın dağın kaldırılması değil dağın püskürtülmesi olduğu apaçık belli.
Ayet, yanardağın sıkışıp patlamasından ve her yere parçalar fırlatmasından sonra ortaya çıkan bu kül bulutlarının atmosferde uzun süre gölgelik etmesinden bahsediyor. Bilindiği gibi stratosfere ulaşan küller kolayca temizlenmez, yıllar boyunca stratosferde kalırlar. Hatta bugünlerde Bill Gates’in stratosfere tebeşir tozu püskürtme ve böylece Dünya’da küresel ısınmayı soğutma projesi üzerinde çalışılıyor.[19, 20] Fakat kimisi bunun Dünya’ya felaket getireceğini düşünüyor.
Manna ise çöl trüfüdür. Manna ve bıldırcın gönderilmesi de diğer parçaları çok iyi birleştirerek bu haber verilen olayın ne kadar doğru olduğunu gösteriyor.
Kısaca son bilgilerimizle daha iyi anlıyoruz ki Tur dağının kaldırılması diye bir olay yok, yanardağ patlaması ve çıkan küllerin gölgelik yapması durumu var. Ayet de “Hani! Biz, dağı üzerlerine püskürtmüştük gölgelik olmuştu” olarak çevrilmelidir. Türkçe’de bu ayetteki NETEKNA kelimesini anlamak için kullanılabilecek en yakın kelime olarak püskürtmek kelimesidir.
Not: Bu yazıda daha önce patlayan yanardağın Yunan adaları bölgesinde bulunan Thera yanardağı olabileceğini yazmıştım ama Sina yanardağının zaten bir yanardağ olduğunu ve İsrail oğulları bu dağın dumanlarını takip ederek dağa vardığını fark edince yazıyı bu şekliyle güncelledim.
REFERANSLAR
1. Barazani, Oz & Dag, Arnon & Dunseth, Zachary. (2023). The history of olive cultivation in the southern Levant. Frontiers in Plant Science. 14. 1131557. 10.3389/fpls.2023.1131557.
2. https://botany.one/2020/11/lessons-from-mediterranean-olive-domestication-keep-wild-relatives-close-by-and-do-not-overselect/
3. https://en.wikipedia.org/wiki/Jabal_Ahmad_al_Baqir
4. Brake, M., Migdadi, H., Al-Gharaibeh, M., Ayoub, S., Haddad, N., & El Oqlah, A. (2014). Characterization of Jordanian olive cultivars (Olea europaea L.) using RAPD and ISSR molecular markers. Scientia Horticulturae, 176, 282-289
5. DİNDİ, E. TÛR-İ SİNÂ KISSASINI İSRAİLOĞULLARININ TEŞBİHÎ VE TECSİMÎ TANRI TASAVVURU ZEMİNİNDE OKUMAK. Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(2), 107-148. https://dergipark.org.tr/tr/pub/sinopusd/issue/51156/650581
6. https://en.wikipedia.org/wiki/Jabal_al-Lawz
7. https://en.wikipedia.org/wiki/Jabal_Maqla
8. https://doubtingthomasresearch.com/jabal-maqlas-blackened-peak/
9. Müfredat sözlüğü, Ragıp El İsfehani
10. https://en.wikipedia.org/wiki/Minoan_eruption.
11. https://www.news.ucsb.edu/2022/020589/tonga-eruption
12. https://en.wikipedia.org/wiki/Manna
13. Kagan-Zur, V., et al., Desert truffles: phylogeny, physiology, distribution and domestication. Vol. 38. 2013: Springer Science & Business Media.
14. https://www.atlasobscura.com/articles/what-are-desert-truffles.
15. http://www.bizarrejournal.com/2019/01/biblical-mysteries-manna.html.
16. https://www.researchgate.net/publication/231882603_Useful_Fungi_of_the_World_the_’Poor_man’s_tuffles_of_Arabia’_and_’Manna_of_the_Israelites’.
17. https://www.calcalistech.com/ctech/articles/0,7340,L-3733326,00.html.
18. Buhârî, Tefsîru sûre (2), Müslim, Eşribe 157
19. https://www.sophosakademi.org/gatesin-gunesi-tebesir-tozuyla-karartmaya-calisan-cilgin-projesi/.
20. https://www.haberler.com/bill-gates-kuresel-isinma-icin-harekete-gecti-14016425-haberi/.
S.S.S.
İsrailoğullarının başı üzerine Tur dağının kaldırılması doğru mudur?
Kudret helvası nedir?
Sina çölünde bıldırcın var mı?
❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌
Eriha (Jericho – Ceriko)
Filistin’in Eriha (Jericho ya da Ceriko) şehri 10 bin yıllık tarihi ile dünyanın en eski, denizin 258 metre altındaki konumuyla dünyanın en alçak şehri kabul ediliyor. Alçak olması ve etrafındaki dağların yüksek olması nedeniyle özellikle yaz mevsiminde çok sıcak oluyor.
Toprağının bereketli, suyunun bol olmasından dolayı önemli bir tarımsal yer olan Eriha’nın özellikle hurma, muz ve narenciyesi çok ünlü. Eriha ve çevresinde birçok önemli Hristiyan Hac mekânı bulunuyor. Ayrıca bir Emevi çöl kalesi olan Hişam Sarayı (Khirbat al-Mafjar) ve saraydaki 826 metrekarelik bir alanı kaplayan ve dünyanın en büyük ve en güzel mozaiklerinden biri olarak tanımlanan taban mozaiği göz kamaştırıyor. Antik Jericho/ Tell es-Sultan; UNESCO Dünya Kültür Mirası listesinde bulunuyor.
Yeni Ahit'te Eriha
Hristiyan İncilleri'nde, Nasıralı İsa'nın Eriha'dan geçerken kör dilencileri iyileştirdiği (Matta 20:29ve dürüst olmayan uygulamalarından ötürü tövbe etmesi için Zakkayadlı yerel bir vergi tahsildarına ilham verdiği belirtilmektedir (Luka 19:1–10Kudüs ve Eriha arasındaki yol, Merhametli Samiriyeli Kıssası'nın geçtiği yerdir.[46]
John Wesley, kendisinin yazdığı Yeni Ahit Notları'nda, Luka İncili'nin bu bölümü hakkında "tapınağın hizmetine katılan yaklaşık on iki bin rahip ve Levit'in tamamının o bölgede yaşadığını" iddia etmiştir.[47]
Smith'in, İncil İsimleri Sözlüğü'nde, İsa'nın ve çevresindekilerin Eriha'ya gelişi ile ilgili şunlar söylenmektedir: "Rabbimiz ziyaret ettiğinde Eriha bir kez daha 'avuç içleri şehri'ydi. Burada görme engellileri sağlığına kavuşturdu (Matta 20:30; Markos 10:46; Luka 18:35). Burada Rahab'ın torunu, vergi tahsildarı Zakkay'ın misafirperverliğini küçümsemedi. Sözün kısası, Kudüs ile Eriha arasında, merhametli Samiriyeli hikayesi böyle gerçekleşmişti."[48]
Erken Müslüman dönemi
Arapça varyasyonunda "Ariha" olarak adlandırılan Eriha, büyük Bilad el-Şam'ın parçası olan Cund Filastin'in ("Filistin Askeri Bölgesi") bir parçası haline gelmiştir. Arap Müslüman tarihçi Musa b. 'Ukba (758 yılında öldü), halife Ömer bin Hattab'ınHayber Yahudileri'ni ve Hristiyanları'nı Eriha'ya (ve Tayma'ya) sürgün ettiğini kaydetmiştir.
Eriha'nın verimli "Palmiyeler Şehri" şöhretini geri kazandırmıştır.[56] Arap coğrafyacı El-Makdisi 985 yılında "Eriha'nın suyunun tüm İslam coğrafyasının en iyisi olduğunu ve muzların bol, hurmaların ve çiçeklerin de güzel kokulu" olduğunu yazmıştır.[57] El-Makdisi ayrıca Eriha'yı Cund Filastin'in başlıca şehirlerinden biri olarak da adlandırmıştır.[58]
Şehir 1071 yılındaki Selçuklular'ın işgaline ve ardından gelen Haçlı ayaklanmalarına kadar büyümüştür.
❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌
GERÇEK TUR DAĞI: "CEBEL EL LAWZ"DIR
(Bir Doktora Tezinden Alıntı)
"ANTİK MEDYEN" VE "SİNA DAĞI"NIN YERİ
1) Tarihçi Josephus'a Göre: Medyen ve Sina Dağı
Josephus, İsa'dan sonra 100 yılında yaşayan Yahudi bir tarihçidir. Josephus, Antiquites 2. Cilt 11. bölümde şöyle der:
"Musa, Mısır'dan kaçtıktan sonra, Kızıldeniz üzerinde uzanan Medyenşehrine geldi."
Bölüm 12'de ise; Musa, Jetro'nun(Şuayb'ın) yanında yerleşir. Ve Şuayb'ın sürüsünü, Şuayb'ın da yaşadığı Medyen'de otlattığını söyler. Josephus, tam burada şu notu düşer: "Musa, sürülerini, buralardaki en yüksek dağ olan Sina'ya(Tur Dağı'na) sürüyordu."
Birçok eski kaynak Medyen'i, Akabe Körfezi'nin doğusunda; bugünkü al-Bad kasabasında konumlandırır. Buradaki en yüksek dağ, Cebel el-Lawz'dır. Josephus, Medyen ile ilgili bilgi verirken, antik zaman coğrafyacısı Ptolemi'nin bilgilerini kullanmıştır. Ptolemi'ye göre; Kuzeybatı Arabistan'da Modiana veya Modiama denen iki şehir vardı. Bunlardan daha eski olanı Akabe Körfezi'nde kurulmuştu. İkincisi ise, biraz daha iç bölgede kurulmuştu. İkincisinin adı Madiam'dır ve söyleniş olarak Medyen şehrine daha yakındır.
2) Tevrat'ın Yunan Versiyonu Septuagint'e Göre: Medyen ve Sina Dağı
Sina Dağı'nın yeri ile ilgili bilinen en eski Yahudi kaynağı Septuagint'tir. Septuagint, Eski Ahit'in(Tevrat'ın) en önemli Yunanca tercümesidir. Septuagint tercümanları, Medyen'in yerini bildirirken, Sina Dağı'nı, Medyen ülkesinde olarak çevirirler. Filedelfiya'daki St. Josep Üniversitesinden Prof. Dr. Allen Kerkslager, Septuagint'in, Medyen açıklaması üzerine görüşlerini şu şekilde özetliyor:
"Sina Dağı, çok açık bir şekilde Medyen'in yanında geçmektedir. Eski Medyen şehrinin yeri, çok net olarak al-Bad vahasıyla tanımlanabilir: Mugl a'ir Shu'ayb. Bu yer, Suudi Arabistan'ın kuzeybatısında, Akabe'nin yaklaşık 110 km güneyinde bulunmaktadır."
Sonuç olarak Septuagint çevirmenleri, o gün elde ettikleri verilere göre; Sina Dağı'nın, Kuzeybatı Arabistan'da olduğunu belirtmişlerdir. Sina Dağı, Kuzeybatı Arabistan'dadır.
Medyen'in Sınırları
Medyen'in sınırlarını 3 farklı şekilde analiz etmemiz mümkündür. Arkeolojik deliller, tarihsel deliller ve coğrafi deliller.
a- Medyen Çömlekleri
1959 ve 1966 yılları arasında Güneybatı Arabah'da yapılan kazılar ve keşifler, farklı bir çanak çömlek grubunu ortaya çıkarmıştır. 1969 yılında Beno Rothenberg, bölgede bulduğu bazı çanak çömlekleri, Kuzeybatı Arabistan'da, Medyenşehri olarak tanımlanan yerde bulunan çanak-çömleklerle kıyaslamış ve bunlar vasıtasıyla, Medyen'in orijinal yerini tam olarak belirleyebilmiştir. Çünkü Medyen çanak-çömlekçiliğinin, tek bir üretim merkezinin olduğu düşünülüyor ve bu üretim merkezinin de Tebuk'un 70 km kuzeybatısında bulunan Qurayyah şehri olduğu ifade ediliyor. Arabah'ın güneyinde Kuzey Sina'da, İsrail'de, Edom ve Tina'da da, Medyen çanak çömleği bulunmuştur. Bu komşu şehirlerde bulunan çanak-çömlekler analiz edildiğinde, jeolojik kökenlerinin hep aynı olduğu görülmüştür.
Şu sonuca varılmıştır ki; Medyen'in içinde bulunan Qurayyah, Geç Bronz Çağı'nda, Medyen çanak-çömleği üretim merkezi durumundaydı. Ticari kanallar veya kökeni Qurayyah olan insanların trafiğiyle bu çömlekler, Medyen'in dışına diğer bölgelere buradan yayılmıştır.
b- Eski ve Yeni Ahit Haritaları
3- Eski Mısır'dan Elde Edilen Kanıtlar
Suudi Arabistan'ın kuzey batısı ya da Ürdün'ün güneyi olarak düşünülen Medyen'in yerini belirlemenin bir başka yolu da, Mısır ülkesinin sınırlarının, çıkış sırasında nereye kadar gelip dayandığını belirlemek olacaktır. Eğer mümkünse çıkışın zaman aralığının belirlenmesi gerekir. Medyenliler, komşu milletleri istila ettikleri ya da oralara gittikleri için çıkıştan önce, çıkıştan sonra ve Nebati krallığının yükseldiği dönemlerde sınırları farklı olabilir. Öyle görünüyor ki; Medyen ana yurdu hiçbir zaman Mısır devletinin idaresi altında olmadı. Ancak Timna bakır madenleri bölgesinde bölgedeki toplumlar ve Medyenliler, Mısır için çalışıyorlardı.
Çıkış meselesi, akademisyenler arasında çokça tartışılan bir konudur. Akademisyenlerin çoğu, çıkış olayının, yeni krallık zamanında 19. hanedan devrinde, Seti I veya Ramses II'nin hükümranlığında, İsa'dan önce 1290-1270 yılları arasında vuku bulduğuna inanırlar. Akademisyenler Mısır'ın 18. hanedan devrinde, İsrailoğulları'nın isyan edemiyeceği kadar güçlü olduğunu savunurlar. 19. hanedanlıkla ilgili en güçlü delillerden bir tanesi de, o tarihe ait Merneptah(İsrail Stellası), bu stellada İsrailoğulları'nın, İsa'dan önce 13. yüzyılın 2. yarısında Kenan'da olduğu belirtiliyor. Zaten bugün çıkışın zamanıyla ilgili yazılmış yazılı materyalin büyük çoğunluğu, çıkışın 13. yy'ın ilk yarısında gerçekleştiğini yazmaktadır.
Yeni krallıktan çok uzun zaman önce Mısır'ın, Sina Yarımadası üzerinde büyük etkisi vardı. "Dünya Tarihi Atlası"nın yazarı Patrick O'Brien, bu konuda şunları söylüyor:
"Mısır, ilk hanedanlığın en erken zamanlarında bile (İÖ 2925-2575), etkisini Güney Filistin ve Sina'ya kadar genişletmişti."
Çıkış tarihine biraz daha yaklaşıldığında Amenhotep I(İÖ 1529-1509)'in hükümranlığı zamanında Mısır'ın, Nubye ve Sina üzerinde hakimiyeti vardı. Daha önceden de belirttiğimiz gibi; Musa'nın zamanında, Eski Mısır'ın, tüm Sina Yarımadası üzerinde politik ve askeri etkisine ait kanıtlar vardır.
Bu kanıtlardan çıkaracağımız sonuç; İsrailoğulları'nın, Mısır anayurdunu, topraklarını veya kontrolü altında olduğu yerleri geçip, Medyen'e girmeleri için Medyen'in, Sina Yarımadası'nın doğu tarafında olması gerekir.
Mısır'ın doğudaki sınırının, Gazze yakınındaki Vadi el-Arisholduğu düşünülmektedir. Bu nehrin, Kenan ve Mısır'ı ayırdığı söylenmektedir.
Musa, İsrailoğulları'nı Firavun'dan kaçırırken, sadece Mısır'ın anayurdundan değil, Mısır askeri gücünün olduğu herhangi bir bölgeden de geçirmemeliydi. Musa elbette Firavun'dan ilk kaçışında, kendini Mısır'ın en ufak bir varlığının bile olduğu her yerden uzak tutmuştu. Şurası kesin ki Musa, Sina'da Mısır'a ait her yeri biliyordu.
İncelenmesi gereken bir başka nokta da, bugünkü Elyat'ın 20 mil kuzeyinde yeralan Timnah bakır madenleridir. Mısır'ın yönettiği Timnah'daki bakır madenleri, belgelenmiştir.
Sina Yarımadası'ndaki bu madenlerin geçmişi, MÖ 3100 ile 2900 yıllarına yani ilk hanedanlığa kadar geri gider. Sina Yarımadası'nın ortasından, güney batısına kadar birçok maden yer almaktadır. Bunlar genelde turkuaz ve bakırmadenleridir. Toprak altından çıkarılan bir takım yazıtlardan, işçi olarak köleler çalıştırıldığı anlaşılmaktadır. Harel, şunu önemle vurgulamıştır ki; yukarıda bahsedilen madenleri korumak için daimi Mısır ordusu bulunmuştur.
4) Suudi Arabistan Arkeologlarının Görüşü
Suudi Arabistan Antikalar ve Müzeler Müdürlüğü'nüni 6 Suudi arkeoloğa hazırlattığı "Al-Bid"(Tarih ve Arkeoloji)kitabı, Arabistan'daki arkeolojik yerleri ortaya koymaktadır. Prof. Dr. Abdul Rahman al-Tayyib al Ansari; kitabın önsözünde şu tarihi gerçeği belirtmektedir:
"Suudi Arabistan'ın kuzeybatısında; medeniyet, tarih öncesinden de önce başlamıştır. Ad ve Semud, MÖ 3. milenyumda bölgede vardılar. Medyen medeniyeti ise onlardan çok daha sonra tarih sahnesine çıkmıştır. Kur'an'ı Kerim'de Medyen'den Şuayb Peygamber'in kavmi diye bahsedilmektedir."
Kitabın 13. sayfasında, Medyen'in, Kuzeybatı Arabistan'da, Edom ve Medyen krallıkları zamanında en önemli şehirlerden biri olduğunu söyler. Bu krallıklar, MÖ 2000yılından, 1000. yılın ortalarına kadar(I. milenyum) hüküm sürmüştür. Kitapta kendisinden alıntı yapılan al-Yakubi şöyle söylemektedir:
"Medyen, birçok pınarları, nehirleri, bahçeleri, hurma ağaçları bulunan, farklı etnik grupların yerleştiği çok kalabalık antik bir şehirdi."
Eski coğrafyacılardan al-Şerif ise, Medyen hakkında şu bilgileri vermektedir:
"Medyen, Qulzum(Akabe Körfezi) denizi kenarına uzanan bir şehirdir. Tebuk'tan daha büyüktür. Şehrin ortasında, Musa'nın, Şuaybın sürüsü için su çıkarttığı bir kuyu bulunmaktadır."
Al-Kuthami, Medyen'den şöyle bahseder.
"Medyen, Hicaz'da antik bir krallıktı. Kalıntıları bugün hala durmaktadır. Bugün baş şehri Al-Bid'dir."
Kitabı yazan Suudi bilginleri, birçok tarihçi, coğrafyacı, gezgin, antik çağ araştırmacıları; Medyen ülkesinin şüphe götürmez şekilde Kuzeybatı Arabistan'da olduğunu ve Şuaybın evinin de Medyen'de bulunduğunu belirtmişlerdir.
5) Diğer Kanıtlar
a) Arabistan çöl seyyahı olan John Philby, Arabistan'a ilk defa 1917 yılında gelmiştir. Arabistan'ı dolaşıp incelemeler yapmıştır. Philby'a göre; Medyen'in, Suudi Arabistan'da Akabe Körfezi'nin doğusunda olduğuna dair en ufak bir şüphe yoktur. Medyenliler için Cebel el-Lawz'ın yanındaki Vadi Afal nehri yanına yerleşmeleri büyük avantaj olmuştur. Böylece asıl merkezlerini antik Medyenliler'in yerleşmiş olduğu daha güneye taşıyabilmişlerdir.
b) Asur yazıtlarına göre: Medyenliler, Maan'ın güneyine yerleşmişlerdir.
c) Pavlos, Sina Dağı'nın Arabistan'da olduğunu belirtmiştir. Eski ve Yeni Ahit atlaslarındaki kanıtlar değerlendirildiğinde Pavlos'un, Arabistan terimini bizim bugün bildiğimiz, Güney Ürdün ve Kuzeybatı Suudi Arabistan için kullandığı kesinlik kazanır.
d) Antik tarihçi ve akademisyenlerden Josephus ve İskenderiyeli Philo'ya göre, Arabistan denince bugünkü Arap Yarımadası olduğunu ve Sina Yarımadası'nın bu yarımadaya dahil olmadığını anlıyoruz.
SİNA DAĞI: "CEBEL EL-LAWZ"DIR
A) Eski Akademisyenlerden Elde Edilen Kanıtlar:
1) İskenderiyeli Philo; Musa'nın, Mısır'dan kaçtıktan sonra yerleştiği, evlendiği ve kayınpederinin sürülerini otlattığı yerin Arabistan'da olduğunu belirtmiştir. Philo'ya göre; Cebel el-Lawz; Sina Dağı'dır. Ve bu dağ, bölgedeki en yüksek dağdır.
2) Claudius Ptolemy (MS 100-155); Medyen şehrini şöyle tanımlamıştır: "Bu şehir, Tanrı Dağı'nın yanındadır. Akabe Körfezi'nin doğusunda konumlanmıştır. Musa sürülerini buradaki tüm dağların en yükseği olan, adına Sina denen bir dağda otlatıyordu."
3) Origin; İlk Hristiyanlardan olmasına rağmen Sina Dağı'nı, Medyen'de konumlandırmıştır.
4) Kayserili Eusebius(MS 270-340); Konstantin zamanında yaşamış kilise papazlarından bir denizcidir. Havarilerin zamanından kendi çağına kadar Hristiyan tarihini incelemiş, son derece çalışkan bir araştırmacıdır. Araştırması için her ne gerekirse okuyan Eusebius'un, Kayseri'deki büyük kütüphaneyi kullanma izni, ayrıca İznik Konsül'ü ve Konstantin tarafından imparatorluk arşivini kullanma yetkisi vardı. Eusebius'un, Konstantin'le çok ayrıcalıklı bir ilişkisi vardı. Schaff; bu konuda şunları söyler;
"Eusebius, çok uysal bir teologtu. Hristiyan imparatoru Konstantin, onun hem efendisi hem de arkadaşıydı. Konstantin, onu konsülüne çağırır, masasına davet ederdi. Konstantinepol kiliseleri, İncil'in kopyalarını ilk önce ona verirdi."
Kostantin çok bilinen bir mistikti. Hristiyanlığı toparlayıp canlandırdı. Peki, gerçekten Kostantin, samimi bir Hristiyan mıydı?
Konstantin'in kiliseye olan sevgisi, aslında bir politika ve bir menfaat meselesiydi. Kilise, imparatorluğun birliği ve klasik kültürünün korunmasına hizmet edecek yeni bir merkezdi onun için. Ölümünden çok kısa bir süre önceye kadar vaftiz olmayı ertelemiş ve pagan devleti baş rahipliği ünvanı olan Pontifex Maximus, ünvanını korumuştur. Bunun da ötesinde, kendisini samimi Hristiyan olmamakla suçlayan birçok insanı idam ettirmiştir. Onun politikası, biraz çıkar biraz da batıl inançların bir karışımıydı.
Konstantin'in hayalleri ve vizyonlarının uzun bir geçmişi vardır. Annesi Helena, bir hancının kızı ve Konstantin'in babası Konstanius'un ilk karısıydı. Helena, çok ketum ve dindar bir kadındı. Ve oğlu tarafından çok seviliyordu. Kendi mistik ve şeytani eğilimlerini oğluyla paylaşmıştı. Konstantin, annesini Ortadoğuya, vizyonlarında gördüğü yerleri keşfedip oraları kilise yapması için göndermişti. Vizyonlarına dayanarak hem Sina Dağı'nın yerini hem de İsa'nın ikinci defa dirildiği yeri belirlemek istiyordu.
Konstantin, Helena'yı kutsal topraklara bu bölgeyi keşfetmek için gönderdiğinde, son derece depresif bir durumdaydı. Karısının ve oğlu Crispus'un ölümlerini emretmişti. Bugünkü St. Katerina Manastırı'nı 527 yılında İmparator Jüstinyen'in annesi, Konstantin'in annesiHelena'nın yaptırdığı küçük kilisenin üzerine yapmıştır.Tüm bunları aklımızda tutarak belki Eusebius'unda Sina Dağı'nın yeri konusunda Konstantin'den çok etkilendiğini düşünebilirdik. Oysa Eusebius, "Onomasticon" adlı eserinde Medyen'le ilgili şunları yazmıştır:
"Midiam, İbrahim ve Ketura'nın oğullarının ismini almıştır.Allah'ın Dağı, Medyen bölgesinde, Arap çölündedir. Bu dağa, hem Horep hem de Sina Dağı denilmektedir."
Eusebius, Sina Dağı'nın, Kuzeybatı Arabistan'da olduğuna dair inancını Septuagint, Philo, Josephus ve Kayseri'deki büyük kütüphaneden oluşturduğu kaynaklarla geliştirmiştir.
5) Jerome (MS 340-420); Bir İncil tercümanı, tefsircisidir. Latin, Yunan, İbrani dil ve edebiyatı üzerine uzmanlaşmıştır. Jerome, Horeb'le ilgili şu bilgileri vermektedir:
Medyen bölgesindeki Tanrı Dağı, Arabistan Çölü ötesindeki Sina'ya yakındır. Burası Sarakenler'in yaşadığı dağ ve çöldür. Buraya Paran denir. Eski Ahit'e göre Paran, İsmail'in yaşadığı çöldür. Jerome'un yaşadığı zamanda İsmaililere, Sarakenler denmektedir.
Burada bahsedilen iki isim yani Sina ve Horeb, aslında aynı dağı kastetmektedir. Ancak bu dağa, bazen Sina bazen Horeb dağı denmektedir. Jerome, Sina Dağı'nı, Akabe Körfezi'nin doğusunda konumlandırır. Jerome göre Paran, Sina Dağı ve silsilesidir.
B) İslam Kaynaklarına Dayalı Kanıtlar
İslam Peygamberi Hz. Muhammed(sav), MS 570-632 yılları arasında yaşamıştır. İslam, 622 yıllarında organize olmuş ve o tarihten sonra yükselişe başlamıştır. Sina Dağı'nın, Medyen şehri yakınında konumlandırılması, İslam çağında da önemle üzerinde durulan bir unsur olmuştur. İbn İshak'a göre, Hz. Muhammed'in (sav) zamanında Medyen ile ilgili elimize bir tek rivayet ulaşmıştır. Peygamber (sav), Zeyd bin Harise'nin kumandasında bir keşif ekibini, Medyen bölgesine araştırmaya yollamıştır. MS 700 yıllarına ait bir çok İslami kaynakta; Hristiyan keşişlerin, sofuların, münzevilerin, hac rotası olan Medyen'de yaşadıklarından bahsedilir. Şair Kuthayyir, Vadi el-Kura'dan, Suriye ve Mısır'a bir çok seyehat yapmış ve şiirlerinden birinde şöyle söylemiştir.
"Benim sık sık gittiğim Medyen'de, Medyen keşişleri toprağın üzerine diz çökerek sonsuz cezadan dolayı ağlarlar."
Yine Kuthayyir'in çağdaşı olan Cerir, bir şiirinde şunu yazmıştır:
"Eğer Medyen'in münzevileri(zahitleri) seni görselerdi, dağların zirvelerinde yaşayan dağ keçileriyle birlikte aşağı inerlerdi."
Bu konuda akademisyenler şunu düşünmektedir. Burada yaşayan keşişler, Musa, Sina Dağı ve Medyen şehirleri arasındaki bağlantıyı İslam bilginlerine aktaran kaynaklar olagelmiştir.
Mushil, Medyen hakkında bir kaynağa atıfta bulunarak şunları söylemektedir:
"MS 900'lü yılların başında Medyen, Tebuk'tan çok daha büyüktü. Ayrıca bu şehrin içinde, Musa'nın Şuayb'ın sürülerini suladığı bir kuyu bulunmaktadır."
Mushil, Şuayb'ın, İbrahim'in Ketura'dan olan oğlu Medyen'in soyundan geldiğini ve bu şehrin de onun adına kurulduğunu vurgular. Kur'an, Şuayb'ın Premozaik dönemde Medyen'de yaşadığını ve Musa'yla da çok sıkı bir ilişkide olduğunu belirtmiştir. [TAHA(20)/40, KASAS(28)/20]
Philby, Musil, Bosworth, modern zamanlara kadar Musa'nın Şuayb'ın sürülerine su verdiği kuyunun Medyen şehrinde olduğunu onaylamışlardır. Suudi Arabistan'ın modern haritalarında al-Bad hala ana yolda bulunmaktadır. Hicaz'ın sahil yolunu takip eder. Kuzeyden Ürdün'e, oradan İsrail ve Mısır'a gider. Hala Medyen bölgesinde büyük bir vaha vardır. 1980'lerin sonlarında burada yaşayan yerli halk, Musa'yı, bu vahayla, Musa Dağı'yla ve bölgedeki en yüksek dağ olan Cebel el-Lawz'la ilişkilendirmektedir.
Artık Cebel el-Lawz'dan yavaş yavaş bir çok arkeolojik kanıtta gelmektedir. Bu kanıtlar, buranın Tur Dağı olduğunu kanıtlamak için çok önemli delilerdir.
C) Arkeolojik Kanıtlar
Charles Beke(1800-1874), Sir Richard Francis Burton(1821-1890), Alois Mushil (1864-1944), Harry St. John Philby(1885-1960) gibi ünlü gezgin ve araştırmacılar, arkeolojik kanıtlara dayanmadan da Cebel el-Lawz'ın, Musa Dağı olduğunu başka kanıtlarla söylemişlerdir.
Örneğin; Burton, burada yaşayanların oraya Arz-ı Medyen dediklerini ve Cebel el-Lawz'a yakın olduğunu yazmıştır. Mushil ise al Bad'da Medyen'in antik kalıntılarına rastlamıştır. Cebel Lawz'dan ise şöyle bahsetmektedir:
"Kuzeydoğuda mor dağ dizisi Lawz yükselir. Ve onun güneyinde yarı beyaz yarı siyah olan Al-Makla(yanık-siyah tepe) ve Al-Raha dağları vardır."
Philby, al-Makla'nın, bazalt şapkasıyla Lawz'ın ikiz tepelerinden biri olduğunu söyler. Philby, antik Medyen veal-Bad'a atıfta bulunarak, Tebuk ve Dhaba arasındaki al-Bad'tan geçen meslektaşlarım Mushil ve Burton'un, Kur'an'da, Musa ile ilişkilendirilen ve Şuayb'ın yaşadığı yerlere gitmek zahmetine katlanmaması hayret vericidir der. Philby, bu bölgede bulunan bir kuyudan bahseder. Buranın etrafında bir takım kalıntılar, çömlekler ve süs eşyaları bulunduğunu yazmıştır.
D) Kaya Resimleri Sanatı
Bir çok kaynağa göre dağın yakın çevresinde insan va hayvan figürü bulunan kaya resimlerine rastlanmıştır. Ayrıca Suudi Arabistan Antika ve Müzeler Başkanlığı, Cebel el-Lawz ve Cebel Hisma etrafında çok sayıda yazıt ve çizimlere rastlandığı bilgisini vermektedir. Cebel el-Lawz'ın eteklerinde, insan yapımı bir kaya sunak bulunmuştur. (Bu İsrailoğulları'nın denendiği altın buzağı sunağıdır.)
Mary Nell Wyatt'a göre, bu sunağın üzerinde 12 grup petroglif bulunmuştur. Bunlar, Mısır öküz tanrısı Apis'i ve sığır tanrıça Hator'u temsil etmektedirler. Wyatt'a göre büyük altarda 9 tane sığır vardır. Dördünün boynuzları aynen Apis gibi çizilmiştir. 5 sığırın ise boynuzları öne doğru kıvrılmıştır. Wyatt'a göre tüm sığır tasarımları birebir Mısır'dan alınmıştır. Ayrıca bu kaya resimlerinde gözlemlenen köpekler ve kediler de, antik Mısır'ın tapınaklarının duvarlarında kullanılmaktadır. Larry Williams, Riyad Üniversitesi'nden bir arkeoloktan şunları aktarmıştır:
"Bu çizimler Mısır'da Apis ve Hator'a ait resimlerdir. Daha önce bu ülkede bunları hiçbir yerde görmedim."
Livingstone adlı araştırmacı, Cebel Lawz'daki kaya sanatının sığır çizimleriyle öne çıktığını vurgulamış ve şunu söylemiştir:
"Buradaki öküz çizimleri, kafaları yan profilden gösterilerek belirgin tipte çizilmiş resimlerdir."
Waytt, Cornuke ve Williams, Cebel el-Lawz'ın ayağındaki açık alanda sığır petroglifleri yoğunluğunun bulunmasının nedenini, burasının altın buzağı sunağı bölgesi olduğu anlamında yorumlamışlardır. İddia edilen sunak bölgesindeki sığır boynuzlarını inceleyen Williams, şunları söylemektedir:
"Burada görülen hayvanların boynuzları, tıpkı Mısır resimlerinde görülen Apis ve Hator'un boynuzları gibi kıvrımlıdır. Mısır hiyerogliflerinde öküzlerin boynuzları, tıpkı Cebel el-Lawz'da olduğu gibi yukarı doğru kıvrık durmaktadır".
İsrail'in göç ettiği bölgelerde de bu çizimlerden görülmüştür. Cornuke, böyle bir koyun ülkesinde sığır çizmek için bir sebep olmadığını belirtmektedir. Cornuke'nin görüşüne göre; Arabistan'a sığır dışarıdan gelmiştir. Williams'ta şu noktayı vurgulamıştır ki; sığır bu bölgenin yerel hayvanı değildir.
Caldwells'lerle yapılan tartışmalarda, kayalardaki resimler dağın kutsal tarafına bakan yüzünde değil, diğer tarafa bakan yüzündedir. Sığır olmayan bir bölgede bu kadar sığır resmi çizilmesinin bir nedeni, antik Mısır zamanında İbrani hacıların burada kamp yapması olabilir. Makla'nın ayağında büyük bir kaya bulunmaktadır. Burada sığır, öküz, uzun boynuzlu keçi, koyun, yılan, köpek ve kediye benzeyan yaratıklarla, elinde bir yay ve ok tutan adam çizilmiştir. Ayrıca altın sunaktaki boynuzları olan sığırlar, tıpkı Makla'nın dibindeki kayadaki Apis gibi çizilmiştir.
Lennart Moller, Çıkış adlı eserinde 265. sayfasında Mısır'daki bir tapınak resmi ile Cebel Lawz'da bulunan kaya resimlerini karşılaştırmıştır. Resimlerdeki tapınma şeklindeki benzerliğin çarpıcı olduğunu söylemektedir.
Kaya resimlerinin tarihlendirilmesi, hiçbir zaman kesin olamamaktadır. Bilimsel olarak, bu resimlerin ne zaman çizildiğini tam olarak söyleyemiyoruz. Yine de "Altın Buzağı Sunak Bölgesi", bu dağın Sina Dağı olduğunu desteklemektedir.
E) Eski Yazıtlar
1991 ve 1999 arasında bölgeyi ziyeret eden Caldweller, Cebel el Lawz civarında bulunan yazıtlar hakkında şu açıklamayı yaptılar:
"Cebel el Lawz bölgesinde bir çok yazıt gördük. Özellikle yarık kaya bölgesinde yani Refidim'de ve Medyen bölgesinde bu yazıtlardan çok miktarda bulunuyordu. Araştırmacıların yaptığı konsültasyon sonucunda bu yazıtlarda, hem erken dönem arapçası hem de geç dönem Arapçası kullanılmıştır. Ayrıca Semudik yazıtlarda burada yer almaktadır."
Diller konusunda arştırma yapan Dr. Miles Jones, Tanrı'nın Yazısı adlı kitabında şunu belirtmektedir:
"Çok açık tarihsel ve dil bilimi kayıtlarına sahibiz. Ve bu kayıtlar şunu göstermektedir: Şu anda var olan bütün alfabelerin izleri sürüldüğünde, tek bir başlangıç alfabesine vardığını görüyoruz. Ve bu dilin hem ilkel İbranice'nin hem de ilkel Arapça'nın kaynağı olduğu düşünülüyor."
Dr. Jones şöyle diyor:
"Cebel el Lawz'ın eteklerinde pek çok Semudik yazıtlara rastlandı." Özellikle Dr. Jones, ilkel İbranice'de bulunan Kaf harfini bir petroglif üzerinde tanımladı.
Peki Sina Yarımadası'nda Yahudilere ait yazıtlar yok muydu? Kaya yazıtları hakkında kitap yazan Stone, bu konudaki kaynakları derlemiş, St. Joseph Üniversitesi'nde profesör olan ve Sina yarım adasında araştırmalar yapan Kerkeslager'in de görüşlerini alarak şu sonuca varmıştır:
"Sina'da, ne Hristiyanlık öncesi dönemde ne de Hristiyanlık'tan kısa bir zaman sonraya kadar orada Yahudilerle ilgili bir yazıt görülmemiştir."
Sina Dağı ve etrafında çeşitli dillerden yaklaşık 6000 yazıt bulunmuştur.
Dr. Miles Jones ve diğer dil bilimcilerin akademik incelemelerinin sonuçlarına göre: Cebel al Lawz'ın civarında bulunan Semudik yazıtlar, onların anlamı, tahta petrogliflerle birliktelikleri ve Çıkış döneminde İsrail'in oradaki varlığı arasında bir bağlantı vardır. Ancak bölge derinlemesine bir analiz için araştırmaya açık değildir.
F) Doğal Özellik ve Olaylara Dayalı Kanıtlar
1-Horeb'deki Kaya
İsrailoğulları susuzluktan şikayet ettiklerinde, Allah, Musa'ya bir taşa vurmasını emretti. Kayadan da İsrailoğulları'nın 12 boyu için 12 pınar fışkırdı. Horeb'i ziyaret eden Caldwell'lere göre bu kaya Cebel el Lawz'ın batı eteklerinden görülmektedir. Tevrat'a göre bu olay Refidim'de kamp yaptıkları yerde meydana gelmiştir. Tevrat'ın Çıkış bölümünde anlatılan olayda, su çıkan kayanın yarık olup olmadığı açık değildir. Ancak Mezmurlar 78/15'de şöyle yazmaktadır:
"Çölde kayaları yardı,
Ve derinliklerden gelir gibi onlara bol bol içirdi.
Kayadan akan sular çıkardı.
Ve suları ırmaklar gibi akıttı."
Caldwellere göre bu kaya, 60 feet yüksekliğinde ve bütün düzlükte dikkat çekici, öne çıkan bir görünüşü var.
Caldweller bu kayayı araştırmak için çok zaman harcadılar. Bölgedeki vadileri ve ülkedeki diğer yerleri de incelediler ve bu konuda jeologlarla istişare ettiler. Caldwell'lerin kayaya ait topladığı pek çok fotoğraf ve video üzerinde çalışan bilim adamları; kayanın alt kısmında, çok yüksek basınçtan oluşmuş hidrolik erozyonun açık delillerini gördüler. Gordon Franz'ın, Sina Dağı Suudi Arabistan'da mı? kitabında ise şu bilgiler yer almaktadır:
"Kayanın altındaki suyun dökülme yolu incelendiğinde, üzerinden tonlarca suyun geçip aşındırdığı, erozyon izi taşıyan yuvarlanmış küçük taşlar ve kırılmış taş parçaları tespit edildi. Erozyon izlerinin yerlerine ve bu izlerin olası kaynağına bakıldığında, kimse bunun orada gerçekleşmiş olan bir sel nedeniyle meydana gelmiş olabileceği sonucuna varamaz. Çünkü bu bölge, kuru çöl olarak sınıflandırılan bir bölgedir. Her yıl ancak 100 mm kadar yağmur alabilir."
Jim ve Penny Caldwell, Nisan 2002'de şunları söylüyorlardı:
"Bu kayadaki erozyon izlerinin bir sel nedeniyle oluşmadığına neden bu kadar emin olduğumuzu söyleyelim. Çünkü bu vadideki hiçbir kayada böyle kanallar, yarıklar veya bu şekilde erosif yani aşınma izleri bulunmuyor. Eğer burada böyle bir ani sel olduysa, herhalde sadece bu kayaya isabet ettiğini, tüm vadide hiçbir yere vurmadığını kabul etmemiz gerekir."
Güneybatı Texas Eyalet Üniversitesi'nde coğrafya araştırmacısı olan Dr. Glen Fritz, Suudi Arabistan jeolojisi hakkında çok iyi bilgiye sahiptir. Dr. Fritz, düzenli olarak Lawz bölgesinde çalışan arkeologlarla istişare eder. Son bulguları, uydu görüntülerini, ayrıca Lawz alanı ve yarık kayaya ait tespitleri inceleyen Fritz, Horeb'teki olayı bir "artezyen sistem" olarak açıklamaktadır.
Bölgenin çok iyi çekilmiş fotoğrafik kanıtları üzerinde çalışan Dr. Fritz, su akışının, granit alt yüzeyi aşındıracak derecede uzun zaman ve yüksek enerjide devam ettiğini vurgulamıştır. Çünkü normalde granit, kristal yapısı nedeniyle su erozyonuna karşı dirençlidir. Ancak sadece bazı artezyen kaynakların, bu yapıyı eritecek kimyasal maddeyi üretme potansiyelleri mevcuttur. Suyun aktığı bölgenin ve kayanın altındaki su dökülme yolunun fotoğraflarını inceleyen Dr. Fritz, bu kayanın, tüm bölge için bir anomali olduğunu söylüyor ve son olarak şunu belirtiyor:
"Aşınmaktan düm düz olmuş bir yüzeyin yanı başında, pürtüklü, pürüzlü bir yüzeyin bulunması, hakikaten eşi benzeri olmayan bir durumdur ve tuhaf bir jeolojik oluşumdur."
2-Dağ'daki Nehir
Tevrat'ta yer alan Tesniye 9:21'e göre; dağdan aşağı akan bir nehir veya bir dere vardır:
"Yaptığınız günahlı nesneyi, o buzağıya benzer dökme putu alıp yaktım. Parçalayıp ince toz haline getirinceye dek ezdim. Sonra tozu dağdan akan dereye attım."
Cebel el Lawz'da böyle bir nehir yatağı bulunmaktadır. Caldweller'in bölge raporuna göre; Dağdan aşağı doğru akan bu nehrin, bu kadar belirgin bir vadi oluşturabilmesi için, en az 9 ay ya da daha fazla akması gerekir. Nehir yatağı, 10-12 feet derinliğinde ve 20-30 feet genişliğindedir. Nehir yatağı, "Altın Buzağı Sunağı" ve Musa'nın Kurban Sunağı'nın arasında konumlanmıştır. Nehir yatağı, yolunu, Kurban Sunağı'nın arkasından çizer, yanmış zirvenin bulunduğu vadiyi yol boyunca geçerek, aşağısındaki geniş vadiye doğru devam eder.
Dağın yanmış zirvesinin sol tarafından aşağı inen nehrin oluşturduğu vadi, oldukça seçilebilir niteliktedir. Bu dağdaki ana vadidir. Dağın tabanında çok geniş bir nehir yatağı oluşturmuştur. Diğerleri ise, henüz dağın tabanına ulaşmadan, ya kesintiye uğrar ya da dağılır. Dağın tabanına indiğinizde, nehir yatağı gerçektende çok aşikâr bir hal alır. Buradaki taşların sayısı çoktur ve yıkanmaktan yassılaşmıştır. Burada fazla sayıda taşın bulunması, olağan bir durum değildir. Diğer alanlarda taşlar oldukça seyrektir.
Elbette Sina Dağı'ndan akan nehrin hacmi, aylarca, milyonların ihtiyacına cevap verebilecek hacimde olmalıdır. Bölgeyi incelemiş kişilerin söylediklerine göre bu vadi, ihtiyaca cevap verebilecek niteliktedir ve bölgede benzeri yoktur. Öyle görünüyor ki, nehir, dağdan İsrailoğulları'nın kamp alanına dökülmektedir. İki farklı kaynağa göre; su, bir göl ya da havuzda toplanmaktadır.
3-Makla'nın Siyah Zirvesi
Ön bilgi: Cebel el Lawz'da, birbirinden birkaç mil uzaklıkta ikiz zirve bulunur. Biri, Cebel el Lawz, bölgenin en yüksek zirvesi. Diğeri ise, Cebel Makla yani siyahlanmış zirve. Bu isimlerden Philby da bahsetmiştir. Belki de buraya iki isim verilmesinin sebebi budur.
Bu tezin de amacına uygun olarak Cebel el Lawz, Horeb diye adlandırılabilir ve Makla'ya da Sina denilebilir. Horeb'in yarık kayası, Lawz'ın eteklerinde yer almaktadır. Bu, Tevrat'taki bilgilerle uyuşmaktadır. Cebel el Lawz; "Badem Dağı" anlamına gelir. Makla ise; "ocak" anlamındadır.
Dağı ziyaret edenlerin ifadesine göre; Birisi, Cebel el Lawz'ın üzeride dursa ve tüm yönlere baksa, gözünün görebildiği uzaklığa kadar kahverengi ve gri granit dağlardan başka renkte dağlar göremez. Bu devasa granit örtüsü, nasılsa aniden Makla'nın koyu renkli zirvesi ile kesintiye uğrar. Makla'nın zirvesindeki kayalar iki farklı tiptedir. Birinci tip kaya; çok sert, yoğun ve görünüş olarak çok koyu mavi-gri –siyah kayalar. Bu kaya cinsi, Makla'nın tüm üst bölgesine eşit olarak dağılmıştır. Diğer tip kaya ise, siyahlanmış görünen noktaya doğru koyulaşan granittir. Bölgedeki diğer dağların hepsinde görülen kayaların cinsiyle tamamen aynıdır. Bu kaya etraftaki dağların hepsinde kızıl-pembe –kahve renginde görülür.
Makla'nın tepesindeki siyahlanmış kayayı kırmak oldukça zordur. Oysa, bir graniti diğer bir taşa vurarak kolayca kırabilirsiniz. Koyu renkli granit kırıldığında göreceğiniz şey, etrafı koyu renk bir kabukla kaplı, pembemsi renkli granittir. Ki bu pembemsi renk, granit etraftaki tüm dağlarda görülen granittir.
Dağda bulunan bu iki tip siyah kaya için doğal bir açıklama var mıdır?
Siyah kabuklara sahip kayaların olması, dağın dış kaynaklı bir ısı kaynağına maruz kaldığının işareti olabilir mi?
Bu konu da pek çok teoriler ileri sürülmüştür. Kimi jeologlar buna, Güneş, rüzgar ve yağmurun aşındırması demektedir. Kimisi, çölün sıcaklığının kayalarda metamorfoza neden olduğunu iddia etmektedir. Eğer çölün ısısı, bu kayaları zamanla koyulaştırdıysa, neden civardaki dağlarda aynı değişim gerçekleşmedi? Eğer bu yukarıda bahsedildiği gibi kimyasal bir aşındırma ise, neden sadece bu lokasyonda ve bu genişlikte gerçekleşti? Şunu söylemek gerek; bölgeyi ve kaya örneklerini görmeden jeologların vereceği karar, neredeyse kör olarak yapılmış bir tespit olacaktır.
4-Mağara
Tevrat'ta, Krallar 19:1-9'da Tur Dağı'nda bulunan mağara ile ilgili aşağıdaki bölüm yer almaktadır:
2 İzebel, İlya'ya, "Yarın bu saate kadar senin peygamberlere yaptığını ben de sana yapmazsam, ilahlar bana aynısını, hatta daha kötüsünü yapsın" diye haber gönderdi.
3 Can korkusuna kapılan İlya, Yahuda'nın Beer-Şeva Kenti'ne kaçıp uşağını orada bıraktı.
4 Bir gün boyunca çölde yürüdü, sonunda bir retem çalısının altına oturdu ve ölmek için dua etti: "Ya Rab, yeter artık, canımı al, ben atalarımdan daha iyi değilim."
5 Sonra retem çalısının altına yatıp uykuya daldı. Ansızın bir melek ona dokunarak, "Kalk yemek ye" dedi.
6 İlya çevresine bakınca yanıbaşında, kızgın taşların üstünde bir pideyle bir testi su gördü. Yiyip içtikten sonra yine uzandı.
7 Rabb'in meleği ikinci kez geldi, ona dokunarak, "Kalk yemeğini ye. Gideceğin yol çok uzun" dedi.
8 İlya kalktı, yiyip içti. Yediklerinden aldığı güçle kırk gün kırk gece Allah'ın Dağı Horeb'e kadar yürüdü.
9 Ve orada bir mağaraya girdi ve orada geceledi. Ve işte ona Rabb'in sözü geldi ve ona dedi. 'İlya burada ne işin var?'"
Bu nokta da Cebel el Lawz'ın, Sina Dağı olduğuna inanmayan Jeffery Harrison'un yorumunu aktaralım:
"Cebel el Lawz'ın üzerinde bir mağara bulunuyor olması, dikkate değer değildir. Çöldeki dağlarda bir çok mağara vardır. Ancak geleneksel Sina Dağı'nın üstünde hiç mağara olmadığı da doğrudur. Fakat bu dağın üzerindeki herhangi bir kuytu yer ya da yarığın, İlyas'a bir sığınak olmaması için neden yok. Tabi Krallar 19:9'da, İlyas'ın sığındığı yer için İbranice 'maarah' yani mağara kelimesi kullanılması da, meseleyi ilginç hale getiriyor. Ancak yine de bu, Sina Dağı'nın, Suudi Arabistan'da olduğunu destekleyecek bir kanıt değildir."
Evet, Cebel el Lawz'da gerçek bir mağara bulunması (15 feet yüksekliğinde, girişinden itibaren 20 feet uzunluğunda) tek başına bu dağın Sina Dağı olması için bir neden olamaz, ancak gerçek Sina Dağı'nın üstünde muhakkak bir mağara olması gerekir.
5-Kamp alanları
Sina Dağı'nın, yaklaşık 2 milyon insan ve onların hayvanları için kamp alanına ihtiyacı vardır. Bu yüzden, dağın yakın çevrelerinde geniş, boş alanlar bulunmalıdır. Geleneksel Sina Dağı'nı ziyaret edenler, bu dağın çevresinde yaklaşık 2 milyonun toplanacağı bir alanın bulunmadığını dile getiriyorlar. Tevrat'ta geçen birçok bölümde, dağın yakın çevresinde İsrailoğulları'nın kamp yaptığı belirtilmektedir. Bu kamp yaptıkları bölgeye de, Refidim deniyor ve Tevrat'a göre dağın ön tarafında bulunuyor.
Geleneksel Sina Dağı'nda gözlemler yapan Bob Cornuke, şunları söylüyor:
"Geleneksel Sina Dağı'nın üstünden çekilen bir hava fotoğrafı elime geçti. Bu fotoğrafta, her tarafta dağların zirveleri gözüküyor ve bir şey yetişmesi ya da bir yaşamın sürdürülebilmesi için çok az alan bulunuyor. Yukarıdan 360 derece etrafa bakıldığında, sadece dağlar görünüyor. Hiçbir yerde kan, çadır, bedeviler yok."
Cebel el-Lawz'ı ziyaret edenler, gözlemlerini şöyle aktarıyorlar:
"Makla'nın tepesinden doğuya bakıldığında, dağın sağ ayağında açık bir alan görülmektedir. Açık alan, çok daha geniş bir araziye(genişliği 2 mil, uzunluğu 5 mil) doğru açılmaktadır. Benzer ölçülerde başka bir düzlük de, batı tarafında bulunmaktadır. Burası, İsrailoğulları'nın kamp yaptığı Refidim olabilir."
Moller, bu alanın 40 km olduğunu söylemektedir.
6- Plato
Tevrat'ta, Çıkış 24:9'da, Musa'nın, 70 akil adamla beraber Allah'ı görmek için dağa çıktığı yazmaktadır. Besbelli Sina Dağı'nın yukarılarında bir yerde, en az 74 kişinin ayakta duracağı, oturacağı ve yiyeceği bir alan olması gerekiyordu.
Dağın üzerinde araştırma yapanlar, Cebel Makla'nın 2000 feet yukarılarında ilginç bir alan tanımlıyor. Onlara göre bu alan, volkanik olmamasına rağmen bir kratere benziyor. Burası öyle özel bir nokta ki, İsrailoğulları'nın kamp alanından burasını görmek imkansız olduğu gibi, platodan da kampı görmek mümkün değil.
Farklı bir kaynak aşağıdaki tanımlamayı yapıyor:
"Bu 74 kişiden her birisinin en az 5 m'ye ihtiyacı olduğu düşünüldüğünde, platonun yaklaşık 400 m olması gerekmektedir. Horeb'te dağın yukarılarında göreceli büyük bir plato olmalıdır ve burası açıkça dağın zirvesinden ayrılmış olmalıdır. Moller, Cebel el Lawz'da aynen böyle bir platonun var olduğunu söylüyor. Elbette bir çok dağda benzer platolar olabilir ancak diğer kanıtlarla beraber platonun da bu özellikleriyle Cebel el Lawz'da bulunması bu tezi destekleyici bir unsurdur.
7-Cebel el Lawz'daki Ağaçlar
Çıkış 25:10-16'da, Musa'nın tapınağa ait pek çok kutsal eşyayı, akasya ağacından yaptığını görüyoruz. Bunların en önemlisi de, Ahit Sandığı'dır. İbranice bu ağaca Shittim Ağacı denir.
11 İçini de dışını da saf altınla kapla. Çevresine altın pervaz yap.
12 Dört altın halka döküp dört ayağına tak. İkisi bir yanda, ikisi öbür yanda olacak.
13 Akasya ağacından sırıklar yapıp altınla kapla.
14 Sandığın taşınması için sırıkları yanlardaki halkalara geçir.
15 Sırıklar sandığın halkalarında kalacak, çıkarılmayacak.
16 Antlaşmanın taş levhalarını sana vereceğim. Onları sandığın içine koy."
Gerçek Sina Dağı ile ilgili araştırma yapan Harrison'a göre; Cebel el Lawz'da Akasya ağacı bulunması, sıra dışı bir durum değildir. Bu bölgede Akasya ağaçları, tüm güney çöllerinde hatta Sina Yarımadası'nda dahi bulunur. AncakCebel el Lawz ve çevresinde Akasya ağaçlarının bulunuyor olması, bu teze yardımcı bir unsurdur.
Bölgede yetişen diğer bir ağaç da Badem ağacıdır. Daha önceden de belirttiğimiz gibi Cebel el Lawz'ın anlamı Badem Dağı'dır. Mağaranın üst tarafında, iki büyük taşın arasında görülen ağaç, Badem ağacıdır. Araştırmacı Moller, bu konuda şunu demektedir:
"Zirvedeki ağaç, bu dağı kendi bölgesinde tanınır hale getirmektedir. Zira o bölgede, tepesinde ağaç olan bir başka dağ daha yoktur."
Tevrat'ın Çıkış bölümü Bab 25'de Badem ağacından şöyle bahsedilmektedir:
34 Kandilliğin gövdesinde badem çiçeğini andıran dört çanak, tomurcuk ve çiçek motifi olacak.
39 Bütün takımları dahil kandilliğe bir talant saf altın harcanacak.
40 Her şeyi, sana dağda gösterilen örneğe göre yapmaya dikkat et."
G- Antik Yapılardan Elde Edilen Kanıtlar
a-Kuyular, Sarnıçlar, Taş Yığını Mezarlar
Makla'nın aşağısındaki bölgede, açık bir çekilde çembere benzer yapılar gözlenmektedir. Bob Cornuke, bu yapılar hakkında şu bilgileri veriyor:
"Her bir yapı, üç büyük halkadan oluşuyor. Dış duvarları 2,5 feet kalınlığında, 18 feet çapında. Her birinin arasında 5 feet kadar mesafe var. Bu yapılardan tam olarak 12 tane bulunuyor. Ancak bunlara sütun diyemeyiz. Bu yapılar, büyük sarnıçlara ya da seremoni platformlarına benziyorlar. Eski nehir yatağının tam altında bulunuyorlar. Belki de bunlar, İsrail kabileleri için su deposu görevi yapıyorlardı."
b-Sınır işaretleri
"10 Rab, Musa'ya, "Git, bugün ve yarın halkı arındır" dedi, "Giysilerini yıkasınlar.
11 Üçüncü güne hazır olsunlar. Çünkü üçüncü gün bütün halkın gözü önünde ben, Rab, Sina Dağı'na ineceğim.
12 Dağın çevresine sınır çiz ve halka deki, 'Sakın dağa çıkmayın, dağın eteğine de yaklaşmayın! Kim dağa dokunursa, kesinlikle öldürülecektir."'
Moller, Cebel el Lawz'ın alt kısmında, üzerinde ipleri(bağcıkları) bağlanmamış sandalet petroglifleri olan bir çok taşlar olduğunu iddia etmektedir.
c-Taştan Yapılmış Çemberler
Cebel el Lawz'ın batı tarafında; Refidim'de, İsrailoğulları'nın kamp yaptığı ve yarık kayadan su içtiği yerde, geniş bir düzlük vardır. Dr. Glen Fritz'e göre, burada birçok, taştan çemberler ve taş yığınları bulunmaktadır.
Caldwell'lere göre, İsrailoğulları'nın burada kısa zaman kalması nedeniyle, yontulmamış taş kullanılan ve eşiği olan taş çemberler, orada bulunan yerel halkın yani bedevilerin tarzından oldukça farklı bir tarzda yapılmıştır.
d- Mezarlık
Tevrat'ın Çıkış bölümünde, Buzağıya tapan 3.000 kişinin öldürüldüğü ve veba nedeniyle 20.000 kişinin telef olduğu yazmaktadır. Peki bu 23.000 İbraniye ne oldu?
Son zamanlarda bölgenin tek batılı ziyaretçisi olan Caldwell'ler, Kutsal bölgenin 3-4 mil kuzeyinde, çevrilmiş bir alandan bahsediyorlar. Bu alanda, baş taşları olan mezarların bulunduğunu belirtiyorlar. Caldwell'ler, yaptıkları araştırmalar sonucunda her bir baş taşının, birden çok insana, belki de bir aileye, hatta beli bir kabilenin çeşitli mensuplarına ait olabileceği sonucuna varmışlardır. Dr. Fritz, bölgeye ait uydu resimleri üzerinde çalıştıktan sonra, yüzeyin bozulması ve yapıların şeklinden yola çıkarak bu bölgede aynı zamanda kazılmış binlerce mezar olduğu sonucuna varmıştır.
e- Yehovahnissi Sunağı
"15 Musa bir sunak yaptı, adını "Yahova- nissi (Yehova bayrağımdır)" koydu.
16 "Eller Rabb'in tahtına doğru kaldırıldı" dedi, "Rab, kuşaklar boyunca Amalekliler'e karşı savaşacak!"
Ron Wyatt'a göre; Horeb'teki kayanın sadece birkaç yüz feet ilerisinde bulunan bu sunak; 20-25 feet uzunluğunda ve 15 feet derinliğinde. Yüksekliği ise 3-4 feet.
f-Sunak ve Musa'nın Sütunları
"4 Musa, Rabb'in bütün buyruklarını yazdı. Sabah erkenden kalkıp dağın eteğinde bir sunak kurdu, İsrail'in on iki oymağını simgeleyen on iki taş sütun dikti.
5 Sonra İsrailli gençleri gönderdi. Onlar da Rabb'e yakmalık sunular sundular, esenlik kurbanları olarak boğalar kestiler."
Dağın altında ve doğu tarafında tamamen Tevrat'taki anlatıma uyan bir yapı bulunmaktadır.
Caldwell'ler, sunağın içinde İsrail boylarına ait 12 sutünun yerini saptadıklarını da iddia ediyorlar ve eski kaşif Richard Burton'un da bunlardan bahsetmesini referans gösteriyorlar. Caldwell'e göre bu sütunlar, kare şeklinde yerleştirilmişler. Ayrıca her İsrail kabilesine ait sütun, kabilenin nüfusuna göre farklı ölçüde yapılmış.
ÇIKIŞIN ROTASI NEDİR?
Mısır'dan Kızıldenizine Kadar Musa'nın İzlediği Yol:
Kutsal Dağ'ın yerini belirlemek için, İsrailoğulları'nın yolculuk yaptığı yol-mesafe önemlidir. Çünkü bu yolun, 2 milyon Yahudi'nin bu işi başarmasına uygun olması gerekir. Örneğin; eğer birisi, Sina Dağı'nın geleneksel inanıştaki gibi Sina Yarımadası'nın güneyinde olduğuna inanıyorsa, ona şu soru sorulabilir.
Bir çok Mısır turkuaz madeninin bulunduğu Wadi Maghara, Serabit el-Khadim ve Wadi e-Nasb bölgesinde İsrailoğullarının kamp kurmasının mantığı var mıdır?
Menshe Har-El'e göre(Menshe Har-El: Coğrafyacı, Yahudi akademisyen); Mısır, bu değerli madenlerini korumak için orada sürekli bir ordu hazır bulundurmaktadır.
Biliyoruz ki İsrailoğulları, Firavun'dan kaçıyorlardı. Bu kadar büyük bir grup için, Mısır'ın etrafında kamp kurmak, kabul edilebilir bir bakış açısı olmasa gerek. Bu bölgede bulunan antik yerlerin isimleri tam olarak tanımlanamamıştır.
Musa, Rabb'in buyruğu uyarınca; sırasıyla yapılan yolculukları kayda geçirdi. Yapılan yolculuklar şunlardır:
İsrailoğulları, Fısıh kurbanının ertesi günü-birinci ayın on beşinci günü- Mısırlılar'ın gözü önünde, zafer havası içinde Ramses'ten yola çıktılar. İsrailoğulları, Ramses'ten yola çıkıp Sukkot'ta konakladılar.
Ramses Şehri Nerededir?
Ramses şehri olarak önerilen bir çok yer bulunmaktadır. Pelusium, Tanis, Tel er-Retabeh ve Qantir. Bir çok akademisyen, Tanis'i veya Qantir'i, daha kuvvetli aday olarak nitelendirmişlerdir. Har-el'e göre, Qantir, daha gerçekçi bir yerdir. Çünkü Sukkot olarak bilinen ilk kamp yerinden 7 mil olarak uzaklıktadır.
İlk kamp yeri; "çıkış rotası"nın yönünü belirtir. İsrail'in acele çıkmalarından dolayı, hem gündüz hem de gece yolculuk yapmaları beklenir. Sukkot'un, Timsah Gölü'nün batısında bulunan Theku bölgesinde olduğuna inanılmaktadır. Bu bölge aynı zamanda Tanis ve Qantir'in güneybatısına düşmektedir.
İsrail, Kızıldeniz'deki geçiş noktasına doğru hareket ettikçe bu başlangıç noktası, Süveyş'deki geçiş noktası olan Menzala Gölü geçişini elimine eder.
"Tanrı Dağı" kitabını yazan Anati'ye göre; Sukkot'un yerini tam olarak belirlemek çok güçtür. Ancak bir tahmin olarak, günde 20-30 mil hız ve güneydoğu yön çizgisi, Sukkot'u,Timsah Gölü civarına koyar.Sukkot'tan çıktıktan sonra diğer olası kamp alanlarını ele aldığımızda; İsrailoğulları'nın, daha hızlı hareket edebilmek için "büyük kervan veya ticaret yolları"nı seçmiş olması, faydalı bir görüştür.
"Allah, halkı, çöl yolundan Kızıldeniz'e doğru dolaştırdı."
İsrailoğulları'nın Kenan diyarına girmesine izin verilmediğine göre, o zaman çıkışın rotası, Akdeniz'in sahil şeridi olamaz. Sina Yarımadası'nın ortasından geçmek zorundadırlar. Burada olabilecek en mantıklı çözüm; yüz yıllardır hacıların ve yolcuların kullandığı Darb el-Hac yoludur. Har-el'in haritasına bakan birisi, Sina Yarımadası'nın kuzeyinde bir çok ticaret yolu görebilir. Bu ticaret yolları ve hac yolu hakkındaki bir çok bilgi, Har-el'in çalışmasından elde edilmiştir.
Allah'ın seçmediği yol, Akdeniz'in sahilinde, Gazze'nin içindeki el-Arişh'e giden yoldur. Mısır'ın dışına çıkmak için en kısa yol budur. Ancak aynı zamanda Sina Dağı'na gitmek için en uzun yol budur.
Timsah Gölü'nün doğusuna, Shur yoluna uzanan üçüncü bir yol daha vardır. Bu çok eski bir yoldur. Filistin'in merkezinden gelen kervanlar bu yolu kullanarak Mısır'a giderler. Har-el, İbrahim ve Yakub'un, bu yolu izledikleri konusunda çok emindir.
Dördüncü bir yol daha vardır. Bu yol, Medyen'e ve Cebel el-Lawz'a giden en kısa yoldur. Anati, bu rotayı şöyle tarif eder: Bu yol, 1300 yıldır kullanılan Darb el-Hac yoluyla, Mitla veya Jiddi Pass denen yerde çakışır. Güneye doğru kıvrılır. Qalat en Nakhl'daki Cebel el-Gharra'nın kenarından geçer. Tamad'ın geçit vermez kavurucu dağlık bölgelerinden geçerek, Akabe Körfezi'ne gider. Ve Kuzey Afrika'dan yola çıkan tüm hacıları Mekke'ye ulaştırır.
Müsil, 1926'da Kuzey Hicaz adlı kitabında şunu belirtmiştir: Mısır hükümranlığının hakim olduğu topraklardan en çabuk ve pratik çıkış yolu, Mısır'dan Akabe Körfezi'nin kuzey uzantısına giden transport rotasıdır.
Har-el, Güney Sina'daki bakır ve turkuaz madenlerine uzanan diğer bir yoldan bahseder ki; bu yol, ona göre imkansızdır. Bu rota, Süveyş'deki delta bölgesinden, güneye gelenkesel Sina'ya iner. Har-el'e göre İsrail, Mısır garnizonlarının bulunduğu bir yerden uzak olmak için elinden geleni yapmıştır.
Palmer gibi bazı eski tarih ve coğrafya bilginleri, geçiş noktası olarak Kızıldeniz'in Süveyş Körfezi kolu olduğuna inanırlar. Bu konuda ellerindeki bazı fiziksel verilerden yararlanarak bu iddiayı yapmaktadırlar. Palmer'e göre, Süveyş'ten geçip karaya ilk ayak bastıkları yer Ayun Musa'dır. Har-el, Palmer'in bu görüşünü yanlış bulmuştur. Ayrıca Mısır sınırının Süveyş Körfezi boyunca olduğu düşünülürse, Har-el'e göre, İsrailoğulları'nın Ramses'ten gelerek burdan geçmesi vakit kaybettirecek bir unsurdur.
Josephus ise, kitabında İsrailoğulları'nın kaçmış olabilecekleri Kızıldeniz'e son bulan dağlık bölgenin, coğrafik ayrıntılarını vermiştir. Anlatılan topoğrafik özellikler, Akabe Körfezi'ndeki iki noktaya oldukça uyum göstermektedir. Buna rağmen Josephus'un eserinin yorumunu yapan bazı akademisyenler, sadece Tevrat'tan çıkardıkları bir takım objektif olmayan nedenlerden ötürü, denizden geçiş noktasının Süveyş Körfezi olduğunu söylemektedirler. Süveyş Körfezi'nden geçildiğine dair elde hiç bir somut veri yoktur.
AKABE KÖRFEZİ'NDEN GEÇİŞ YERİ: NÜVEYBA'DIR
Akabe Körfezi'nden karşıya geçiş noktası hakkında 2 görüş bulunmaktadır:
1) Sina Yarımadası'nın kıyısından, güneye üçgenin ucuna inip Strait'den geçme teorisi. Mesafe ve zaman açısından bu yol imkansız görülmektedir. Aynen Süveyş Körfezi'nde görüldüğü gibi Strits of Tiran bölgesinde, gerek deniz altında ve gerekse toprak altında Firavun ordusuna dair hiçbir kalıntı bulunamamıştır.
2) Akabe Körfezi'nden diğer bir geçiş noktası da Nüveyba'dır. Elyat'ın 40 mil güneyinde körfeze çıkıntı yapmış büyük bir kumsaldır. Ramses Şehri'ne 290 mil uzaklıktadır. Bu fikri savunanlara göre; Etamı, Elyat'ta Akabe Körfezi'nin kuyruğunda kabul ederler. Tam burada İsrailoğulları dönüş yapar. Vadi Haysi, daha sonra da vadi Watri'ye gider. Bu yol da onları Nüveyba yarımadasına çıkarır. Nüveyba ile Elyat arasındaki mesafe 80 mildir.
Ron Wyatt, Jonathan Gray, J. Pinkoski, Lennart Moller, Discovery Media Productions şirketi aracılığıyla bir video çıkarttı. Ve bu bölge oldukça popularite kazandı. Dr. Moller'ın kitabı, Akabe Körfezi altından çıktığı ve Firavun ordusuna ait olduğu iddia edilen kalıntıların müthiş fotoğraflarıyla dopdolu. Kalıntılar burada bulunduğu için, Pihahiroth, Migdol, Baalzephon'un, Nuweiba'da bulunma olasılığını, Moller kitabında tarif eder ve resimlerle anlatır.
En ilginç olanı da videoda ve Moller'in kitabında, körfezin sularının altından çıkan bir cenk arabası tekerleği parçasının resmidir. Bu resimde süslenmiş altın yaldızlı bir cenk arabası tekerleği görülmektedir. Kitapta, tekerleğin üzerindeki Mısır resimlerinin o çağdaki Mısır cenk arabalarıyla kıyaslaması yapılmıştır. Ayrıca çok eski görünen mercan formları, cenk arabasının üstünde bulunmaktadır.
Elim; hurma ağaçları anlamına gelmektedir. Elim kelimesinin İbranice kökeni Eloth, Elath. Elath, aynı zamanda ağaçlar anlamına gelir. Bu isim, Akabe Körfezi'nin kuzey ucundaki Elat şehriyle ilişkilidir.
⚠️ Eilat (İbranice: אֵילַת )Akabe Körfezi'nde, Kızıldeniz'in en kuzey ucunda yer alan bir tatil merkezi olduğu kadar işlek bir limana da sahip olan, İsrail'in Güney Eyaleti'ne ait bir şehirdir. 46,900 nüfuslu [1] şehir Araba Vadisi'nin güney sonundaki Güney Necef Çölü'nün bir parçasıdır. Şehir, güney tarafından Mısır'ın Tabaköyü ve doğu tarafından Ürdün'ün liman şehri Akabe'ye komşudur.❗️
Sayılar, 33/10-11'de Sin Çölü'nün yerinden şöyle bahsedilir:
"Sin Çölü; Elim'le, Sina Dağı arasında bir yerdedir."
Yarık kaya büyük açık alan, dağın batı kısmında yer almaktadır. Refidim bölgesinden, kamp bölgesine yani dağın doğu yakasına gitmek 1-2 gün almaktır. Refidim bölgesinde burada Ameliklerle yapılan savaşın anısına bir Altaryapılmıştır.
21/10/2010
Gökben Coşkun
yaklasansaat.com
Kaynak: Charles A. Whittaker, "The Biblical Significance Of Jabal Al Lawz", newprovidencebc, Mayıs, 2003.
❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌
Sina Dağı (İbranice, Har Sinay; Arapça, Jabal Musa “Musa Dağı”), Üç İbrahim’i dinler için kutsal bir mekân: Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslam. Sina Dağı, geleneksel olarak Sina Yarımadası merkezi bölgesinde; Afrika ile Ortadoğu arasında yer alır. 2200 metre yükseklikte rakımıyla, volkanik elementler içeren kristal ve granit kaya oluşumlarından meydana gelen Arap-Nubian Kalkanı olarak bilinen bölgeye hâkim bir zirve.
Adı ve Konumu
“Sina” isminin kökeni, nereden geldiği tartışmaya açık bir konudur. Bazı teorilere göre; Sin ismi, günahın kökeni, aynı zamanda Mısır Ay Tanrısı Thoth ile ilişkilendirilen Mezopotamya Ay Tanrısı Sin’den gelmiştir. Yahudi Haham metinleri, bu ismin iki durumda “yanan çalı” bölgesine atıfta bulunduğu “seneh’in” kökünden geldiği konusunda alıntı yaparlar.
Bu bölgenin eski tarihi gelişimi, çeşitli değerli metallerin bulunduğu yer olup madencilik faaliyetleri açısından önem arz etmekte olduğu yönündedir: Altın, gümüş, bakır, çinko, kalay ve kurşun. Firavun ülkesi Mısır’ın bu bölgesinde çok sayıda mayınlı alan ve kuzeydoğu sınırı boyunca bir dizi savunma kaleleri vardı. Kutsal Kitap İncil’de anılan geleneklere göre Kral Süleyman’ın (MÖ 900’lar) serveti, bu bölgede bulunan “Süleyman madenlerinden” kaynaklanıyordu. Sina Yarımadasında antik dönem madencilik merkezlerinde çeşitli kazılar yapılmıştır.
İncil’de Sina Dağı
Sina yarımadası, Ortadoğu ile Mısır’ın delta bölgesi arasında bir köprü oluyordu. Ne zaman bir kıtlık yaşansa, “Asyalılar” (Mısır’da göçebeler için kullanılan aşağılayıcı bir tabir) periyodik olarak bu bölgeye göç ederlerdi. Nil Nehri sayesinde Mısır’da her zaman bir yiyecek maddesi bulunurdu. Yaratılış Kitabında, Yakup’un oğulları kardeşleri Yusuf’u Mısırlı köle tacirlerine sattıkları anlatılır. Anlatıya göre satılan kardeş Yusuf’un Mısır’da işleri yaver gider ve zenginleşir, eski Mısırda Vezirlik makamına yükselir. Baba Yakup, bir kıtlık sırasında, oğullarını yiyecek tedarik etmeleri amacıyla Mısır’a gönderir. Gelişen zaman seyrinde, Yusuf kardeşleriyle barışır, kardeşleri Mısır’da gelişme kaydederler ve kabilenin diğer kısmını da yerleşmek üzere Mısır’a getirirler.
Yahudilerin Mısır’dan Çıkış Kitabı (Yunanca Exodus; “dışarı çıkmak veya “ayrılmak”) “İbranilerin” (İsrailliler için başka bir kavram kullanılır) Mısır’da 450 yıl yaşadıkları ve Nil Deltasında zenginleştikleri konusunda bilgi vererek başlar. Ancak, “Yusuf’u” tanımayan” yeni bir Firavun Mısır’da iktidara gelir (Exodus,1:8). Yani eskiden yaşanmış ilişkiler konusunda hiç bir şey bilmiyordu. İktidar sahibi etkili bir Firavun, çeşitli imparatorlukların bölgede hüküm sürdüğü bir çağda, yabancıların Mısır’ın kuzeydoğu sınırında toplanıp gelişmelerini istemezdi.
HZ.MUSA BİR GÜN, DAĞDA YANAN BİR ÇALI GÖRÜR VE BU SIRADA TANRI’DAN İLK VAHİYİ ALIR. YAHUDİ GELENEĞİNE GÖRE BURASI SİNA DAĞIDIR.
Bu yeni Firavun, İbranileri köleleştirme ve onları tahıl hasattı yapılan şehirlerinde çalıştırmak üzere gönderme kararını alır. (İbraniler Piramitlerin inşasında çalışmadılar). İbranilerin Mısır’dan Çıkış anlatısında Firavun’un adı verilmez. Ancak sözü edilen Pithom ve Ramses (Pi-Ramses) tahıl şehirleri, Yeni Mısır Krallığının en ünlü Firavunlarından biri olan Ramses II (MÖ 1279-1213) geleneğine bağlılıkları anılır. Firavun, İbranilerin doğum sayısını kontrol altına almak üzere ebelere doğan her erkek çocuğu öldürmeleri hükmünü verir (ama ebeler bu görevi yerine getirmezler). Doğan bebeklerden biri, annesi onu küçük bir tekne/sepet içinde Nehir’e bırakarak saklamaya çalışır. Firavun’un (kısır olan) kızı sudan yüzen sepetteki çocuğu görür ve alır. Çocuk Mısır Kraliyet Sarayında büyür. Bu bebek Musa idi. Musa yetişkin yaşına geldiğinde, Mısırlı bir yöneticinin İbrani bir köleyi dövdüğünü görür ve müdahale ederken yöneticiyi öldürür. Musa Mısır’dan kaçmak zorunda kalır ve en sonunda kendini Sina’da bir vahada bulur. Musa bir kuyu başında, diğer göçebelerin saldırısına uğrayan bazı kadın çobanları kurtarır (bu kadınlardan birisi Siporah ile evlenir) ve daha sonra çobanlık yapmak üzere bölgede kalır.
Hz.Musa, bir gün dağda gezerken, alev içinde bir çalı görür, ama bu çalı yanmıyordu. Hz. Musa, çalının yanına gittikten sonra, Tanrı’dan ilk Vahiyi aldığı an olur. Yahudi geleneğine göre bu ilk Vahyinin alındığı mekân Sina Dağıdır. Tarihlendirme ve metinlerde yer alan çeşitli pasajların kaynağına bağlı olarak, bu mekân, aynı zamanda “Horeb Dağı” (yani “Yanan Çalı” referansı) olarak da anılır. Hz. Musa’ya Mısır’a dönmesi ve Firavuna ümmetimi bırakın, “Mısır’dan gitsinler” demesi emri verilir (Mısır’dan Çıkış, 7:16). Bu emrin alınma anlatısı ilk Fısıh (Yahudilerin Hamursuz) Bayramı yaşanmasıyla sonuçlanır.
On Emir
Hz. Musa, Kızıldeniz’in mucizevi bir şekilde ikiye ayrılmasıyla ünlü olan İbranilerin Mısır’dan kaçışlarından sonra, ümmetini/halkını Sina Dağı eteklerine götürür ve Tanrı’nın iradesini öğrenmek üzere Sina Dağına geri döner. Bu emirleri aldığı zaman, Yahudi geleneğine göre tanımlandığı gibi daha On Emir değillerdi; Hz. Musa Sina’da 613 emir alır, ancak, 10 tanesi mahkeme salonlarının, sinagogların, kiliselerin ve muhtelif sanat dallarının (Hz. Musa’nın iki taş tablet taşırken gösterildiği) ikonografisi halene gelirler. Bunun nedeni, daha sonraki dönemde Hıristiyan yetkili makamların, yalnızca Hıristiyanların uyması gereken emirler listesini 10’a indirmesidir. Bu ilk On Emir, evrensel olduklarından dolayı değil, diğerlerinde farklı nitelikte oldukları için başlangıçta vurgulanmışlardır. Bu Emirler kısadırlar; çünkü bir kez çiğnendiklerinde kefaretleri veya telafiler olmaz. Liste de yer alan diğer Emirlerden bazıları, içtihat denilen kurallardır; yani telafi edilebilirler. 603 Emirden herhangi birinin ihlal edilmesi halinde, kefaret ödemek veya ayin yapmak suretiyle telafi edilebilir.
Hz. Musa’nın Dağdan getirdiği tabletler/metinler, esas itibariyle, İsrail ulusunun anayasası oluyordu: Nasıl davranacakları, yemeklerini nasıl yiyecekleri, yasal sorunlarını nasıl çözecekleri ve Tanrıya nasıl tapınacakları gibi konular ana hatlarıyla açıklanıyordu. Bu anlamda, İbranilerin diğer uluslardan ayrı tutulmaları ve farklı olmaları gerekiyordu. İbrani ulusu, dünyanın diğer uluslarının, en nihayetinde, takip edecekleri doğru bir ulus modeli olacaktı. Hz. Musa ile yapılan yegâne Ahit (Sözleşme) işte bu metin oluyordu.
Hz. Musa’nın Sina Dağından indirdiği tabletler/metinler daha sonraki dönemlerde düzenlenen birkaç kitaba dâhil edildiler: Leviler, Sayılar ve Tesniye. Yahudi geleneğine göre Hz. Musa, yüzyıllar sonra inşa edilen, Süleyman Mabedinin yapım planını da indirmiştir. Tabletler bir kutuya; Ahit Sandığına konuldular. Bu kutu, daha sonra Kudüs Tapınağındaki “kutsallar kutsalı” sandığa yerleştirildi; Kutsal Sandık haline geldi. Yahudi Mukaddes Yazmaları; ilk beş kitap olan Musa Kanunları veya Tevrat (“öğreti”) kitabına dâhil edildiler. Aynı zamanda, yaşanan bu deneyim ve olaylara yapılan atıf anlatılar “Sina Dağı Gelenekleri” olarak kısaltıldılar.
Kadeş Barnea
Yahudilik Mukaddes Yazmaları bazı metinlerde, İbranilerin Sina Dağı eteklerinde işledikleri putperestlik günahının cezası olarak “Çölde dolaştıkları” yıllarla ilişkilendirilen Kadeş Barnea diye adlandırılan bir yer geçer. Sina ile Kenan sınırları arasında bir yerde bulunan Kadeş Barnea, büyük bir olasılıkla çok sayıda insanı ve sürülerini besleyebilecek bir vahadır. Arkeolojik kazılarla, Mısır ve Kenan ülkeleri arasındaki yolların belirlenmesine yarayacak alanların birçoğu keşfedilmeye devam ediliyor. Sayılar Kitabına göre Hz. Musa’nın erkek kardeşi Harun ve kız kardeşi Meryem Kadeş’te ölmüşlerdir (20:22-29; 20:1).
Hristiyanlıkta Sina Dağı
Yahudiliği Hıristiyanlığın içine dâhil eden Hıristiyan otoriteler, Hz. Musa’nın Tanrısından aldığı emirlere riayet etmeyi sürdürdüler, ancak On Emir olarak kısaltma yaptılar. Roma İmparatoru I.Konstantin MS 313 yılında Hıristiyanlık inancını Yasal Din haline getirdiğinde, annesi Constantinoplu (İstanbullu) Helena Filistin’e bir seyahat düzenledi, Nasıralı İsa’nın yaşam ve hizmetleriyle ilgili kutsal mekânları belirledi. Tespiti yapılan bu yerlere Hac Ziyareti uygulamalarına başlandı.
Bizans İmparatoru Justinian I’in emri, üzerine (MS 548-465) yılları arasında inşa edilen Azize Katerin (Saint Catherine) Manastırı, yanan çalının yeri olduğu iddia edilen Sina Dağı’nın yamacında kurulmuştur. MS 4.yüzyılda şehit olan İskenderiyeli Azize Katerin’in kemikleri ve kalıntıları buraya nakledildiği iddia ediliyor. Manastır hem Ortodoks Hıristiyanlar hem de Latin Hıristiyanlar için önemli bir Hac mekânı olmaya devan ediyor. Geniş çapta bir erken ikon koleksiyonuyla, işler halde en eski manastırlardan biri olduğu kabul edilir.
Dini ibadet, Hac ziyaretinin ötesinde, bu Ortaçağ Manastırı, her zaman okuyucu ve araştırmacılara açık, meşhur kütüphanesiyle bilinir. Constantin von Tischendorf’un (1815-1874), 1844 yılında Azize Katherin Manastırı ziyareti sırasında keşfedilen Codex Sinaiticus, antik dünyanın en önemli keşiflerinden biri olmuştur. Bu Kütüphanede hem Yahudi Kutsal Yazmaları ve hem de Yunanca Yeni Ahit nüshası bulunmaktadır. Kabul görmüş Yahudilik ve Hıristiyanlığın resmi kanonları içermeyen Apokrif metinler vardır. Fikirlerin gelişim seyrini ve Kutsal Kitap İncil’in çeşitli yüzyıllarda düzenlenme izlerini aramak isteyen bilim insanları için inanılmaz derecede önemlidir.
İslam
İslam, özellikle Allah’ın Resulü, peygamberler arasında son Peygamber Hz. Muhammed’i de onurlandırarak, Yahudilik geleneklerini de dahil ederek devam eder. Hz. Musa ile ilgili olarak, Kur’an’ı Kerim’de, Cebel Musa’ya (“Musa Dağına”) çok sayıda atıf yapılır. Sina Dağı; “Hz. Musa’nın Rabbiyle konuştuğu” mübarek bir yerdir. Sina Dağı zirvesinde bir Camii yapılmıştır.
Günümüzde Sina Yarımadası
Yaklaşık olarak 2,5 saat süren zirveye çıkma yürüyüşü, 3.750 adımlık tövbe yürüyüşü olarak da yorumlanır. Daha popüler Hac yolculuğu, Dağın eteklerinden zirveye deve ile yapılır. Hacılar, gece yarısı hareket eden ve gün doğumunda varış noktasın ulaşan (Kahire ve İskenderiye’den) tur otobüsleriyle gidebilirler. Çöl şartları dikkate alındığında, bu Hac yolculuğuna çıkmak üzere en iyi zaman şafak vakti olur.
Sina Yarımadasının önemi 19.yüzyılda açılan Süveyş Kanalı’nın inşasıyla birlikte artmıştır. Sina Yarımadası, on yıllar boyunca, İsrail güçlerinin, Yarımadayı Mısır’dan aldığı 1973 yılında Yom Kippur Savaşı da dâhil olmak üzere birçok savaşa sahne olmuştur. Mısır-İsrail Barış Antlaşmasından sonra Mısır Sina’yı geri aldı ve hala da egemenliği altında bir bölgedir. Ancak, Sina Yarımadası, son zamanlarda, Mısır’ın savaşmaya devam ettiği DAİŞ (ISIS) çetelerinin merkezi haline gelmiştir. Dolayısıyla, Sina’daki koşullara bağlı olarak, periyodik olarak yapılan Hac ibadeti ve turistik faaliyetlere kısıtlanma getirilmektedir.
Sorular & Cevaplar
Kutsal Kitap İncil’de adı geçen Sina Dağı nerededir?
- Sina Dağı, geleneksel olarak, Sina Yarımadası merkezi bölgesinde, Afrika ile Ortadoğu arasındadır.
Sina Dağı Mısır’da mı yoksa İsrail’de mi?
- 1973 yılında yapılan Yom Kippur Savaşında İsrail yönetimi Sina’yı Mısır’dan aldı. Ancak, Mısır-İsrail Barış Antlaşmasından sonra Mısır Sina’yı geri aldı ve şimdi bölgeyi yönetiyor.
Sina Dağı hangi yönüyle bilinir?
- Sina Dağı, üç Semavi Din için Kutsal bir mekândır: Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslam. Geleneklere göre Hz. Musa’nın Tanrı’dan Vahiyi aldığı mekândır.
Bibliografya
❌❌❌❌❌❌❌❌❌❌
Sina Dağı(Tur-i Sina)(*), Dünya üzerindeki en kutsal yerlerden birisidir. Bugün Mısır Sina Yarımadası'nda bulunan ve hiçbir inandırıcı kanıt taşımayan sözde Musa Dağı, turist tuzağı olmaktan öte bir anlam taşımıyor. Putperest Doğu Roma, İsa'nın getirdiği hak din İslam'ı, Pavloscu Hıristiyanlığa dönüştürürken; hakimiyet alanlarında insanlığı etkilemek üzere, bir sürü "kutsal yer" ihdas etti.
Nitekim, Hıristiyanlığı, "kendi paganizmi"ne benzeterek kabul eden Doğu Roma(Bizans)'ın, vizyoncu imparatoru Konstantin, oğlunu ve karısını öldürdükten sonra annesini Orta Doğu'ya gönderir. Konstantin'in annesi Helene, oğlu Kostantin gibişeytani vizyonlarla hareket eden bir "meczup"tur. Bu şeytani vizyonlarla, Orta Doğu'da birçok "kutsal yer" keşfeder. Cebeli Musa(Musa Dağı)'da bunlardan birisidir. Helene, kendi adıyla bu dağın eteğinde birkilise yaptırır. Bu kilise, İmparator Jüstinyenzamanında, bugünkü Katerina Manastırı'na dönüştürülür. İşte o gün bugündür, bu "manastırlı sahte Musa Dağı", turizme hizmet eder.
Aşağıda vereceğimiz "Çıkışın Altını"(The Gold of Exodus) romanının özeti, doğru Sina(Tur-i Sina) dağının keşfiyle ilgili gerçek bir keşif macerasıdır.Romanın kahramanları ve yazarı Howard Blum,Amerikalı'dır.Gerçek Tur-i Sina(Musa'nın Dağı)'yla ilgili bu yürek hoplatan "gerçek hikaye", modern maceracıların başından geçen olayları anlatmaktadır.
Bu keşfin kahramanlarından birisi, Larry Williams;Amerikan Senatosu'nun Cumhuriyetçi Parti'denMontana adayı ve bir milyonerdir. Diğeri, onun arkadaşı Bob Cornuke; emekli polis ve SWATtiminin eski üyesidir. Onları, İsrailoğulları'nın kaçarken yanlarında götürdükleri "efsanevi çıkışın altını"nı bulma ümidi, Sina Dağı'nın, "gerçek yeri"ne götürmüştür.
 |
Sahte Tur Dağı ve eteğinde "Saint Catherine" Manastırı. |
Ancakaltın avcısıbu iki Amerikalı maceracıdan önce; başka bir Amerikalı olan Ron Wyatt, dağı keşfetmişti. Ve altınları ele geçirme macerası,Suudi polisinin operasyonu ile başarısızlığa uğramıştı. Bu gerçek hayattan alınmış romanda, Ron Wyatt'ın macerası da yer almaktadır.
Tur Dağı'nın, Kuzey Batı Arabistan'ın Medyen coğrafyasında bulunduğunu, bu bölgede yaşayan Bedevi Araplar, elbette önceden biliyorlardı. Ancak Suudi Arabistan'ın, bu dağla ilgili arkeolojik araştırmaları yapıp, yapmadığını bilmiyoruz. Şayet yapmışsa da, bazı nedenlerden ötürü açıklamıyor. Yabancı arkeologların çalışmasına da izin vermiyor. Suud Krallığı, bu dağın çevresini, "arkeolojik sit alanı" ilan ederek; yabancı araştırmacılara ve ziyarete kapalı tutuyor. Harvard'da bulunan Pensilvanya Üniversitesi'ndeki Kitab-ı Mukaddes uzmanı öğretim üyeleri, gerçek Sina Dağı'nın,Kuzeybatı Arabistan'da bulunduğuna dair güçlü kanıtları tartışıyorlardı.
Bir tarafta bu tartışmalar sürerken; Altın avcısı Williams ile Cornuke, Suudi Arabistan'a girmeye ve bu Dağ'a gitmeye karar verirler. Ancak Suudi Arabistan'a gitmek için vize alamazlar. Arabistan'a gizlice sokulurlar. Ve onlar, Cebel al Lawz olarak bilinen Musa Dağı(Tur-i Sina)'yı, Ron Waytt'tan sonra bir kere daha keşfederek, şaşırtıcı delillere ulaşırlar.
Onlar, "Altın Sığır"a tapılan "sunak taşı"nın kalıntılarını bulurlar. Musa'nın dikilmesini emrettiği 12 sütuna, "Musa'nın uyuduğu mağara"ya; Allah'ın, Musa'ya vahyettiği Tur Dağ'ının "Allah'ın nuruyla kavrulmuş tepesi"ne veİsrailoğulları'nın orada yaşadığına dair, daha birçok "arkeolojik kanıt"a ulaşırlar.
Aşağıda özetini bulacağınız romanda; "Çıkışın Altını" aşkına Amerikalılar'ın, tüm İlahi dinleri ve insanlığı ilgilendiren"kutsal bir mekan"ın "gerçek yeri"ni; yani "Gerçek Tur Dağı"nı nasıl keşfettiklerinin hikayesini bulacaksınız:
(*) Tur-i Sina= Tur Dağı= Sina Dağı= Musa Dağı= Cebel-i Musa= Cebel al Lawz= Horeb Dağı
"ÇIKIŞIN ALTINI- GERÇEK SİNA DAĞI'NIN KEŞFİ"
(THE GOLD OF EXODUS- THE DİSCOVERY OF THE TRUE MOUNT)
DOĞU BEYAZIT- TÜRKİYE - 1986
"Fasold'un, Suudi Arabistan'a gelme nedeni açgözlülüktü. O, Nuh'un Gemisi'nin kalıntılarını bulmak için katıldığı seferin bir parçası olarak, bir Türk kasabası olan Doğu Beyazıt'ta, baharın çamurunda, kağnılı bir gezi yaparak, melankolik bir gün geçirmişti. Derin denizde kurtarma işçisi ve maceracı olan Fasold, Türkiye'deki gezisi için ilişki kurduğu Hıristiyan arkeolojistlerden oluşan grubun içinde, yalnız adam olduğunu anladı. Onun içini asıl kemiren şey, birlikte seyahat ettiği inananların, bu kadar saf olmasıydı.
"Onlar cehennemi istedikleri için, İncil'in doğru olduğuna inanmaları gerekli" diye şikayetlendi.
Fasold, Nuh'un Gemisi'nin kalıntı delillerinin, Ararat Dağı'nda bulduğuna inanan, birçok araştırmacıyı, makinesiyle hayal kırıklığına uğratmış oldu.
Eğer Fasold'un alıcı aletlerinin, çubuklarını tuttuğu yerin yakınlarında gömülmüş bir metal varsa, Fasold, onu mutlaka bulurdu. Hatta daha iyi bir şekilde, gömülü objenin yaydığı akımın türünü bakarak; kurşun, teneke, alüminyum ve hattaaltın ya da gümüş olduğunu anlıyordu.
Bununla beraber Fasold'un onlara katlanmasının, başka bir nedeni vardı. O her zaman macera peşinde koşardı. FakatTürkiye'deki bir aydan sonra, yeterince macera yaşamıştı. Ancak Nashville'deki anestezi doktoru Ron Wyatt,Ankara'daki Kent Otel'in lobisinde, Fasold'u bir köşeye çekip, tatlı dille yeni bir macerayı fısıldıyordu.
Wyatt, Nuh'un Gemisi'ni bulmak için, Tanrı'dan bir misyonla görevlendirildiğini söylemeyi huy edinmişti. Hatta kendi alaycı inanmaz kişiliğine rağmen, bu mesihçi rolüne gerçekten inanıyordu. Öğlen güneşi, perdeden geçmeye çalışıp, parça parça odaya giriyordu ki, Wyatt, baştan çıkarıcı bir kadın provakatörlüğüyle, Fasold'u en çok heyecanlandıracak şeyin üstüne oynadı: Hazine. Suudi Arabistan'daki bir dağın eteklerinde gömülü bulunan bir hazine biliyordu. Wyatt şöyle diyordu:
"Senin makinenle hazineyi bulmamız çok kolay olacak." Fasold atıldı:
"Ron! Arabistan'a gitmeye vaktim yok."
Fasold hala homurdanıyordu. "Eve gitmem gerek. Suudi Arabistan'a hiçbir şekilde turist vizesi alamazsın. Onlar turist vizesini hediye etmiyorlar."
"İddiaya var mısın, ya hacılar?" diye diklendi Wyatt.
Cidde'den, Tebük'ün kuzeyine olan gece uçuşu, kısa bir atlamaydı. Ancak heyecanlı olan Fasold, geçmişte Lawrence ve John Philoy'u, Arabistan'a neyin çektiğini düşünmeden edemedi.
Ankara'dan ayrılmadan önce, soğuk algınlığı için aldığı yüksek dozajdaki ilacın yan etkilerinden dolayı, Fasold'un yanındaki Samran El Mutayni, derin bir şekilde uyuyordu. İşte bu Samran, karışık son 24 saat içinde Fasold'un ev sahibi ve dostluk gösteren arkadaşı olmuştu. Sadece birkaç gün önce, beklenmedik bir şekilde Nuh'un Gemisi araştırma çukurunda gözükmüş ve kendisini, Wyatt'ın arkadaşı olarak tanıtmıştı. Fasold, ilgi ve hayranlık karışımı bir duyguylaSamran'ın, Suudi Konsolosluğu'ndaki ilerleyişini seyretti. Ve birkaç saat sonra Suudi subayının bizzat kendisi(!), 3 tane vizeyi otelde onlara teslim etti.
 |
Tur Dağı'nın, "mağara"nın bulunduğu ön kısmından bir görüntüsü. Arkada "yanık tepe" görünüyor. |
Fasold'un bildiği ikinci şey ise, Tebük'e uçak biletlerinin, Samran tarafından alındığıydı. "Bana parayı ödeme" diyerek Arap zerafetini gösterdi. Ancak Fasold, bunun aklından en son geçen şey olduğunu söylememek için kendini zor tuttu. "Elbette siz, benim ülkemde benim misafirlerim olacaksınız. Benim evimde kalacaksınız." diye Samran devam etti. "Elbette" diyerek Fasold, dostça destekledi. Havaalanına gitmeden önce, yapmaları gereken son bir iş daha vardı. Samran ve Wyatt, Fasold'un imzalaması için bir kontrat hazırlamış gözüküyordu. Bu kontrat şöyleydi:
"Bay Fasold ve Bay Wyatt, özel mineral tanıma araçlarını sağlayacak ve Bay Samran El Muteyni'nin gösterdiği yerlerde inceleme yapacak. Ticari minerallerin bulunduğu yerlerde, bu incelemeler sürdürülecek. Bay Samran El Muteyni, kazancın % 75'ini alacak. Bay David Fasold ve Bay Wyatt,kazancın % 25'ini alacak."
Fasold, Samran ve Wyatt tarafından, çok aceleci bir şekilde kandırıldığını düşünmekten kendisini alamadı. Buna rağmenSuudi Arabistan'a bedava bir gezi kazanması, kolay elde edilebilecek bir şey değildi. Üstelik bir de hazine bulma ihtimali vardı. Eh, madem bu adamlar, bu konuda, bu kadar istekliydi, o zaman buna katlanabilirdi. İsminin yazılmış olduğu yerin hemen altına imzasını attı. Uçak da Tebük'e inmişti.
3 tane Mercedes Sedan, 1 tane Cadillac, en azından 2 tane Land Rover, 1 Toyota Scout ve 4x4 araba. Samran'ın 3 karısı, saygılı, hürmetkar. Fasold'un hesabına göre, 100 ya da daha fazla personel çalışmaktaydı. Taşıdıkları ağırlıklara rağmen, ilkokul öğrencilerinden daha yaşlı göstermeyen esmer mutfak kızları, bahçeden alınmış meyveleri, koyunun parçaları ya da dağ gibi pirinçlerle dolu büyük tabakları, uzun masaya taşıyorlardı. Samran:
"3 tane araç götüreceğiz, 1 tane de karavan. Biraz şansla, dağa, gün ortasında ulaşacağız." Sonra da Wyatt'a, pis bir sırıtmayla ekledi:
"Bu zaman içinde, seni temin ederim ki, ben yakınında olduğum sürece, oraya gitmek için hapishanede 78 gün geçirmek zorunda kalmayacaksın."
Hapishanede 78 gün! Ve buna ilaveten bir Suudi hapishanesinde! Yıllar sonra, Fasold, en soğukkanlı adamlardan biri olduğundan, en baştan hoşgörülü gülücüklerle karşılanıp, şimdi 78 günlük hapse kadar giden ifadelere karşı, kızgınlığını dizginlemeye çalıştı. Anladığı kadarıyla, Samran ve Wyatt'ın, onu kandırdığından şüphe yoktu.
Sonunda Fasold, sinirini belli edercesine konuştu. "Eğer siz bana doğruyu söylemezseniz, ben gelmiyorum. Nedir buhazine? Neden hapishane ile sonuçlansın? Şimdi itiraf zamanı. Yoksa ben burada yokum."
Samran ve Wyatt, bakışlarını, yenilgi bakışlarına dönüştürdüler. Sonra da Wyatt, partnerlerinden sakladıkları efsane hakkında, birazcık şey daha söyledi. Bu meseleyi hafife alması, Fasold'un kendi aptallığındandı. Aptalca, krallığa vizesiz girmişti. Beraberindeki iki tane adamla, Ürdün sınırından, Suudi Arabistan'a yürümüştü. Şayet Wyatt, ona her şeyi anlatsaydı, mizaç olarak, etiyle tırnağıyla çalışmaya hazırdı.
"Nedir bu acele? Basitçe bekleyip, bir vize alıp yasal bir şekilde giremez miydiniz?" diye Wyatt'a diklendi.
Wyatt başladı, "Güzel de, biz denedik hem de nasıl denedik. Fakat Suudiler, turistlere izin verme konusunda çok isteksizler. Veya arkeolojistlere. Çok ilkel insanlar". Doğrulama için, Samran'a baktı, o da başını kuvvetlice sallayarak doğruladı. Fakat Fasold bastırmaya devam etti.
"Ben hala anlamadım. Nedir bu kadar önemli olan? Neyin peşindesiniz? Ülkeye gizlice girerken, yakalanmaktan daha büyük
risk ne olabilirdi?"
Wyatt, onun gözlerine çocuğunu koruyan bir annenin yorgun bakışlarıyla baktı. "Neden olacak, hazine için elbette, bana onu unuttuğunu söyleme!"
Fasold, ısrarlı bir şekilde tekrarladı:
"Belki de bu hazine hakkında bana daha fazla şey söylemelisin"
Wyatt gerçekten şaşkına dönmüştü. "Bizi çölde bekliyor", dedi, "hayal ötesi zenginlikler. Altın. Yakut. Safirler."
Sanki altının ağırlığını elinde hissediyormuş gibi, sanki kıymetli taşların parıltısını, gözleriyle görüyormuş gibi büyük bir eminlikle konuştu. "Bizi bekliyor" dedi ve devam etti:
"Alınmak için olgunlaşmış, İbraniler'in, Mısır'dan kaçarken yanlarında götürdükleri devasa hazine. Çıkışın Altını."
Fasold kesti. "Oha, yavaşla biraz. Neyin altını! Sen bana neden bahsediyorsun?"
Bir an için duraksadı Wyatt. Duraksadı, çünkü inanılmayacağından korkuyordu. Tamamen güvenemediği bir kimseye, bütün hikayeyi açığa vurma konusunda isteksizdi. Tam o sırada, nasılsa Samran'ın, Wyatt'a izin veren baş işaretini gördü. Sonunda, uzun süredir saklanmış bir sırrını paylaşan bir adam gururuyla Wyatt, fantastik hikayesini anlatmaya başladı:
"Yarın biz, dünyadaki en kutsal yerlerden birine gideceğiz. O, gerçek Sina Dağı'dır. Tanrı'nın inerek, Musa'ya 10 emriverdiği dağ. Emin ol, birçok insan, dağın, Sina Yarımadası'nda olduğunu sanıyor. Yalan efsane! Turist tuzağı! İncil'ine bak. Sina Dağı, eski Medyen'dir. Ve Medyen, Suudi Arabistan'dadır. Gerçek bu. Asırlardır Bedeviler, Musa Dağı'nın gerçek yerini bilmektedirler. Ve Samran'ın büyük yardımıyla, oraya çarçabuk gitmeliyiz. Sonra da sen ve senin makinen, bize, 600.000 İsrailli'nin, Mısır'ı terkettikleri zaman yanlarına aldıkları hazinenin yerini gösterecek. Altın Sığır'ı inşa etmelerinin cezası olarak, Sina Dağı'nın eteğinde gömülen "Çıkışın Altını", bizi bekliyor."
Fasold, tek bir kelime bile etmedi. Öfkeli olarak anladığı kadarıyla, Wyatt'ın anlattıkları, kabul edilebilir bir şey değildi. Daha kötüsü, deli saçmasıydı. Kendini suçladı, ahiretçi Wyatt'ın, Suudi Arabistan'a götürmek için kendisiyle konuşmasına izin vermesi, kendi hatasıydı. Sükunetle öfkesini gizledi. Gül kokusu olan kasede, ellerini dikkatlice yıkadı. Sonra da hızlıca yürüyerek, meclis terketti.
Fasold, bu gece uyumakta zorluk çekiyordu. Kafasını, bir deve sırtında dinlendirerek, bahçeye doğru baktı, ve gözleriyle, çivilenmiş ve verniklenmiş çadır sırıklarının, çölün hafif rüzgarında sallanmasını takip etti. İçine düştüğü bu durumu, bir kez daha gözden geçirdi. Çok uzak yere gelmişti, ya hazine varsa? Musa'nın Dağı'nda yürüyebilirse?
 |
Kızıldeniz'de bulunan 2. Ramses dönemine ait savaş arabası tekeri. Aynı yerde o döneme ait, "at başlığı" bulunmuştur. |
5. BÖLÜM
Şafakta ayrıldılar, fakat gün rahatsız edici şekilde sıcaktı.Samran, söz verdiği üzere karavanı getirdi. Etkileyici siyah Mercedes jip öncülük ederken, iki tane Land Cruiser kazıcılar, hatta biri yemekle doldurulmuştu. Samran, direksiyonda, Wyatt onun yanında. Akşamdan kalan önceki şüphelerinden az da olsa kurtulmuş hevesli Fasold'da arkadaydı.
Fasold, Samran, sabahın köründe, Tebük'ün boş caddelerinde, yarış arabası sürücüsü gibi hızlanırken, camdan dışarıya baktı. Biraz sonra jip, şehrin dışına çıkmış, Hagl'ın kuzeyine doğru yol alıyordu. Samran, çölün derinlerine, pervasız bir şekilde gitmeye bir saat boyunca devam etti. Fasold, durmadan gözlem yapıyordu, ancak görülecek çok az şey vardı. Sadece arasıra siyah bir çadır, ya da yoldan sapmış bir deve, sonunda Samran bir tane daha keskin dönüş yaptı. 20-30 metre gitti, ve birden jip, yumuşak kuma yavaşça batmaya başladı. Samran, Wyatt'a dönerek yavaşça seslendi:
"Kayboldum."
Samran'ın adamlarından bir bedevi sevinçle Wyatt'a ve Fasold'a seslendi: "İşte Musa Dağı!" Çölün üzerinden dağı işaret etti. Fasold, ileriye baktı ve kendini, sise rağmen uzaktaki, göğe karşı yükselen karanlık zirveyi gördüğüne ikna etmeye çalıştı. Onların, yeniden çölün üzerinde çok büyük bir hızla ilerlemeleri, uzun zaman almadı. Kum tanelerini fırlatarak hız yapan araba konvoyu, hızla ilerliyordu.
Gezegen üzerindeki en kutsal yerin önünde dururken, neler hissetmeliydi. Saygıyla karışık korku mu? Etkilenmiş mi? Saygılı mı? Fasold, Lawz Dağı'nın siyah zirvesindeki kayalık bir düzlükten aşağı doğru eğildiğinde, bunları düşünüyordu. Gerçekte, o yalnızca bitkinlik hissetmekteydi. Önlerinde bir duvar gibi yükselen dağa doğru uzanan, geniş vadide, bir Bedevi onlara yol gösteriyordu. Artık öğleden sonra bitmek üzereydi. Yaşadığı bunca duygusal korku ve karmaşadan sonra,Fasold'un düşünceli kafası, kutsallığa yer ayıramayacak kadar karışıktı. Kendisinin tek meselesi, güneş, batmadan, makinesinin okumalarından birkaç örnek almaktı.
Akım jeneratörünü, vadinin kenarından 10 metre kadar yükseğe kurdu. Yerin derinliklerini makinenin algılaması, çok az bir efor gerektirdi. Sonra, son iş olarak, bir avuç dolusu suyu, makinenin iyi algılama yapması için toprağa serpti. Arkasından, makinenin menzil ve akım kontrol ayarlarını yaparak çalıştırdı. Aniden bir düzine sinyal çizgisi, tekerlekten çıkan izler gibi kaydedilmiş bir şekilde belirdi. Bir şey yok gibi gözüküyordu, ancak onun, böyle durumlarda merakı daha da artardı. Bunun yanında, makinede çıkan şekiller tekti; o ise hiçbir zaman böyle bir şeyle karşılaşmamıştı. Bunun için her sinyali teker teker takip etmeye karar verdi. İlki 6 metre sürdü, ve onu çok dikkatli bir şekilde takip etti. Metot olarak ilk okumaların izini sürerken ve bir uzun çizgiden diğerine kaynak ararken, Samran ve Wyatt gözüktü.
"Şayet biz Hagl'a, akşam olmadan gitmek istiyorsak, iyisi mi şimdi gidelim" dedi Samran. Samran, Dağ'ın tabanını şaşkına dönmüş Wyatt'la beraber inceliyordu. Fasold'un tahmin ettiği gibi Wyatt, spekülasyonlarını destekleyecek birçok kesin kanıt ele geçirmişti. "Yarın ilk iş olarak döneriz" diye, Samran'a seslendi Wyatt.
Arabalara doğru yürürlerken, Samran, sanki aklına yeni gelmiş gibi "Nasıl geçti? Bir şeyler çıktı mı?" diye sordu.
"Göreceğiz", dedi Fasold belirsizce.
Polis, şafakta onlar için geliyordu. Fasold haberi duyunca, cellatlar geliyor diye düşündü. O, haberi en son duyan olmuştu. İlk önce Samran duymuştu, şaşkın hizmetçiler tarafından, sabahın dördünde uyandırılmıştı. Onlar geceyi, Hagl'in eski liman şehrindeki turistik, geniş bir evde geçirmişlerdi. Bu ev, Samran'ın şu anda yurt dışında olan arkadaşına aitti. Giyinir giyinmez, pencereden dışarı baktı ve sakinleşti. Aslında onun gerçek sakinleşmesi, Wyatt'a gitmesinden sonraydı. Ateşli bir tartışmadan sonra, bir kaçış planı üzerine fikir birliği sağlandı. O uğursuz şafak vaktinde Wyatt, Fasold'un odasına gitti. Fasold, polisle ilgili kısmı duyar duymaz, yataktan fırladı. Hareket etmek için, biraz daha cesaretlenmeye ihtiyacı olur diye Wyatt, işaret ederek: "Samran bizi ambar kapısında bekliyor" dedi.
Siyah Mercedes jipi, Samran avluya çıkardı. Eğilmiş bir şekilde direksiyonda duruyordu. Plan, kesinlikle şehrin dışında yarışmaktı. Samran'ın düşüncesine göre, Hagl'ın dışına çıkıp, anayola geçebilirlerse, bir saat içinde Tebük'te olabilirlerdi. Orada, en azından kime rüşvet vereceğini biliyordu. Bu strateji, çalışacak gibi gözüküyordu. Samran, sevgili Mercedesini limite çıkarma yetkisine sahip olacağı için, çok neşelenmiş bir şekilde, sürekli hızlanıyordu.
Güneş yükseliyordu ve Fasold müezzinin, inananları namaza çağrısını duyabiliyordu.
"Hayya alas-selah.. hayya alal-felah..."
Bu anda, çılgınca hızlanmış mercedesin arka koltuğunda oturan Fasold, Suudi hapishanesi tehditi ihtimalini gözönüne alarak, dua etmenin en azından bir deneme olacağına karar verdi. Her şeye rağmen, Tebük'e giden ana yola çıkmak, 10 dakikadan fazla tutamazdı. Biraz şansla da onu yapabilirlerdi. Bunun için o, Tanrı'ya dua etti. Onun sessiz yalvarmaları,Samran'ın endişeli sesiyle kesildi.
"Düşünün ki yakalandık", diye neredeyse mırıldandı.
Fasold arka pencereye baktı ve cenaze arabasına benzeyen ama üzerinde bir anten dikili olduğu için, cenaze arabası olmadığı anlaşılan, siyah büyük bir araba gördü.
"Ne yapacağız?" diye Wyatt endişelendi. Korkunç ortama rağmen Fasold, çok kısa bir beklenmedik memnuniyet anı hissetti. Wyatt, bu rutin hızdan korkmaya başlamıştı. Samran'da ayağını pedala direkt bastırarak cevap verdi. Mercedes karşılık olarak kendine özgü bir gırtlak hırıltısı çıkardı ve hızlandı.
Wyatt, "Onlara yolumuzu kaybettirebilir miyiz?" diye sordu.
"Mutlaka", dedi Samran. Fakat aynasından hiç bakmamıştı, Fasold, polis arabasının, hemen sağda onların kuyruğunda olduğunu gördü. Samran, ani bir sağa dönüş denedi, araba da sağa döndü, şimdi Samran sola döndü, araba da aynısını yaptı. Artık Samran, kızgın bir şekilde Mercedesine küfrediyordu. Onlar geniş bir yola geldiklerinde, polis arabası, hiçbir büyük efor göstermeden onların yanından süzüldü ve ışıklarıyla işaret etti.
Şimdi önde gitme sırası polisteydi. Bu oyuna 3-4 kilometre devam etti, sonra da sürücüsü sıkılmışçasına işaret verdi. "Kenara çek." Arabanın yanıp sönen ışıkları emretti. Samran'ın itaat etmekten başka hiçbir seçeneği yoktu.
Araba, yolun kenarında durdu ve Samran'ın arabası da, onun arkasına park etti. Mercedesdeki hiç kimse konuşmadı, sadece bir şeylerin olmasını beklediler. Hiçbir şey olmayınca Samran, küçük yenilgi iç çekmesiyle dışarı çıktı ve polis arabasının yanına gitti. Arka kapı açıktı, bir dakikalık duraklamadan sonra Samran içeriye girdi.
Mercedese döndüğünde, yüzünde isteksiz bir gülümseme vardı. O, alışılmış güven verici sözleri söylemeye çalıştı, ancak bunun bir zorlama olduğu belliydi. "O küçük bir formalite" diye anlaşılmaz şekilde konuştu. "Henüz erken. Bizim bugün geri dönmek için yeterince vaktimiz olacak, uzun sürmez" diye de geveledi.
"Ne oldu Samran? Bize söyle" diye Fasold emretti. Sonunda Samran konuştu: "Bizim onları, polis istasyonuna kadar takip etmemizi istiyorlar."
Fasold, Samran'ın nerede olduğunu ya da ona ne olduğunu bilmiyordu. Polis istasyonuna gider gitmez, Samran özel olarak götürülmüştü. Samran'ın başının kesildiğine yavaş yavaş kendini ikna etmeye başlamıştı. Krallık içinde bunun yaygın yapılan bir uygulama olduğunu biliyordu. Ve Fasold, sıranın kendisine geldiğini düşünmeden edemiyordu. Siyahlar giymiş başucunda bekleyen muhafızı, kılıç kullanırken hayal etmek, hiç de zor değildi. Aniden Samran, omuzlara düşmüş bir şekilde, 3 tane bodur Suudi muhafızıyla, odanın içine doğru yürüdü. Muhafızlar: "Bizimle geliyorsunuz," diye emretti.
Arap muhafız, gönüllü bir şekilde güldüğü zaman, Fasold cesaretlendi. Bugün ikinci kez olarak küçük bir dua etti, sonra da sesini kontrol etmeye çalışarak, nereye gittiklerini sordu.
"Neden sordun? Yeniden dağa elbette." diye Arap neşeli bir şekilde cevap verdi. Geçen 2 saat içinde Fasold, arabın isminin Mehmet olduğunu ve Samran'ın otoritelere her şeyi anlattığını öğrendi.
 |
Musa'nın, Tur Dağı'ndan aşağı doğru inen vadide, yontulmamış taşlardan yaptığı sunak(kurban kesme yeri). |
Mehmet: "Bize söyle Bay Davut" diyerek, dostça fakat sert bir yüz ifadesiyle sordu, "Sizin metal tanım aletiniz, nasıl çalışır?Bölgede altın buldunuz mu?"
"Bir dakika dur Mehmet, ben altın aramak için burada değilim, benim ilgim, tarihi değeri bulunan bir şeyler bulmak."
Mehmet, Fasold'un konuşmasını kesti:
"Fakat, Samran'la sizin kontratınız; sizin çıkarılanların % 25'ini alacağınızı söylüyor. Hasılatın paylaşımı hesaplandı, yoksa yanılıyor muyum?"
Bu sözden sonra Fasold, yalan söylemenin hiçbir işe yaramayacağını anladı. Hiçbir şey söylememek daha iyi olacaktı. Yalanından çarkederken yakalanmak istemedi. Ancak bildiği herşeyi de söylemek istemiyordu. Cebel-i Lawz'a ulaştıklarında, Fasold, aletlerini çalıştırırken yine çok dikkatli ve kontrollüydü. Bir yere kadar yardım aldı. Sonra da yanındakilere, Simpson 420-D'sinin çalıştığını gösterdi. Aynı zamanda birkaç tespit edilmiş noktanın üstüne, sularla baraj kurarak çamurluyordu. Fakat Araplar uyanıktı. Bütün sorgucular gibi, definecileri birbirlerinden ayırdılar. Böylece Fasold, Mehmet ve bir grup kazıcıyı, ümit verici işaretler çıkacağı belli olan bir düzlüğün üstündeki kayalığa doğru götürürken, başka bir yerde, Samran'ın başında bir grup adam vardı. Samran'ın yönlendirmesi altındavadiyi kazıyorlardı. Sadece birkaç gün önce, Fasold'un aynı özen ve dikkatle işaretlediği yeri kazıyorlardı. O anda olan oldu.
Samran'la çalışan bir kazıcı, etkileyici bir zafer çığlığı attı; ve sonra bölgedeki herkes, onun başının üstünde, en saf altın gibi parıldayan bir bileziği tutarken gördü. Bileziğin bulunmasıyla oluşan şamata, Mehmet'in, Fasold'a makinesini kapattırıp, arabaya dönmesini emretmesinden, hemen sonraydı. Fasold, itiraz etmeye çabaladığında, Mehmet kısa kesti:
"Bay Davut, size sadece söyleyebilirim ki, çok önemli bir keşif yapılmış bulunmaktadır. Sen ve Bay Ron Wyatt, tutuklusunuz."
Duruşma, Tebük'ün şerifi gelmeden önce başladı. Savunmacılar, kadife taklidi minderlerde oturup, kralın davacısı,davayı açarken, porselen kupalarda verilen bayat çaylarını içtiler. Davacının ismi, Ebu Kolet idi ve o şişman, küstahdı. Şiddetli bir şekilde bağırmasının sonucu, ince bir tükürük damlası, sık sık alt dudağından çıkıyordu. Fasold'un ifadesiyle, deve gibiydi ve bu lakap, gerçekten ona çok iyi uyuyordu. Suçlama; çevirmenin dediğine göre; onların, Suudi Arabistan'a"arkeolojik bir bölgeyi yağmalamak için geldikleriydi." Fasold'u asıl düşündüren şey ise, Ebu Kolet'in suçlamasının doğru olmasıydı. Duruşma yedinci güne uzadığı zaman, Wyatt, Tanrı'nın cennetleri ve Dünya'yı yaratmasının bile, altı günü aldığını söyleyerek şikayetlendi. Fasold, bunun Suudi Arabistan'da geçirebilecekleri hapisten 71 gün eksik olduğunu söyleyerek, Wyatt'ı çabukça sakinleştirdi. Şerif kararını bildirdi:
"Bölgeyle ilgili bütün fotoğraflara el konacak" diye başladı. "Bütün notlar, günlükler ve Wyatt veya Fasold'un yazdıkları bütün yazılar, artık Suudi Arabistan'ın malıdır. Onların yayınlaması ve hatta bu konu hakkında konuşma, yasaklanmıştır. Ve eğer Suudi Arabistan'a geri dönerlerse, Ebu Kolet'in hiçbir şeye ihtiyaç duymaksızın, onları hapse atmaya hakkı vardır. Eğer bunları kabul ettilerse, çabucak Cidde'ye ve oradan da, İstanbul'a uçmak üzere ayrılabilirler."
Hiçbir duraksama olmaksızın, Fasold ve Wyatt kabul ettiler. Ancak İstanbul'a olan uçuşta, Wyatt uyurken, Fasold yoğun bir şekilde çalıştı. Hafızası halen daha tazeyken, bölgenin bir haritasını çiziyordu. Bir hazine haritası. Cebel-el Lawz'a giden yolu kati şekilde gösteren harita. Çünkü onun, hala hiç kimseyle paylaşmadığı bir sırrı vardı. NeWyatt'a, ne Samran'a, ne de Şerife söylememişti. Onunakım jeneratörü, dağı çevreleyen düzlüklerin tamamiyle altınla dolu olduğunu göstermişti. Çıkışın Altını.. Ebu Kolet'in hışmına uğramayı bir daha göze alamazdı, ancak bu işin içine hemen atlayacak bir adamı tanıdığından kesinlikle emindi.
6- GRANT, YENİ MEKSÎKA: 1986
Cumhuriyetçi Parti'nin sekreteri Larry Williams, bilgisayardan, "evrak çantası"nı çağırdı. Birkaç alışveriş yaptı, kahvesini yudumlarken, bakırdan kazandığı parayla platinyum aldı. Konsantrasyonu azalmaya başladığı zaman, bilgisayarı kapattı ve masasından ayrıldı.
O, en sonunda banyoya girecekti ki, 5 gün boyunca kalmış, karısı tarafından iğnelenmiş bir notu, okuma masasında gördü. Zarfları karıştırdı ve sonunda, en altta, el yazısıyla yazılmış bir zarf buldu. Gönderme adresinde David Fasoldismi yazılıydı. Williams, Fasold'un kendisinden, Nuh'un Gemisiyle ilgili bir dokümanı açığa çıkarmasını istediğini hatırladı.
Zarfı açtı, içinden sayfaları çıkardı. Her sayfa, arkalı önlü tamamen doldurulmuştu, kelimeler düzenli bir şekilde yazılmıştı. Fasold'un ilk cümlesini okudu: "Larry, sana anlatacak inanılmaz bir hikayem var." Williams, kuşkulanmış bir şekilde, yüksek arkalı sandalyesine yaslandı, lambayı açtı ve okumaya devam etti. Martinisi ve banyosu bekleyebilirdi.
Larry Williams, ilk saklı hazinesini, 10 yaşında buldu. İlk milyonunu kazanmak için, 19 yıl daha beklemesi gerekiyordu. Kesinlikle bu iki olay bağlantısız değildir.
O, şimdi Birleşik Devletler'in Cumhuriyetçi partiden, senatör adayıydı. Bob Dole, Gerald Ford ve Reagan, onu desteklemek için beraber Montana'ya gelmişti. Demokratlar hala, olayı ciddi bir şekilde ele almamıştı. Williams, acemi, yeni bir oyun oynamak isteyen, cani sıkılmış bir milyoner olarak tasvir ediliyordu. Ülke genelindeki seçimlerde Williams, sadece yüzde birkaç oyla öndeydi. Ancak bu, o Demokratik rakibi Max Baucus'a birebir karşı koyuncaya kadar böyle oldu. Bir saatlik televizyon tartışmasından sonra Demokratlar, mücadele ettikleri kişiyi bir daha gözden geçirdiler.Demokratlar, Williams'a karşı SEC Lisansı olayını gündeme getirmeye başladılar. Forbes Dergisi'nde, aleyhinde iki makaleyi yayınlattılar. Seçmenler sayıldığında, birinci dönem milletvekili Larry Williams, Birleşik Devletler Senatosu'ndaki koltuğunu, % 10'luk bir oyla kaybetti.
İnsanlar, böyle şeyleri nasıl hayal edebilir ki? Gerçek Sina Dağı? Çıkışın Altını? Williams, David Fasold'un mektubunun sonuna doğru yaklaştıkça, her şeyi anladığını zannediyordu. "Şüphe yok ki" diye, kendi kendisine söylendi.
Williams, sayfaları bir top halinde dürdü ve odanın öbür ucundaki hasır çöp kutusuna olan uzaklığını saptamak için konsantre oldu. Fakat sonra, tam nişan almıştı ki, aklı aniden Fasold'un mektubuna geri döndü. Williams'ın düşündüğü üzere, bu mektup, geziden sonra dahşete düşmüş bir Fasold tarafından, dürüstlükle yazılmıştı.
Fakat yine de Williams'ın da kabul ettiği üzere, mektupta kendisini çeken bir şey daha vardı. Çıkışın Altını.. Mısır'dan çıkarken İsrailoğulları'nın yanlarında alıp, çöle götürdükleri altının olma ihtimali, çok düşük olsa da, cazip bir durumdu.Fasold, mektubu, altınların parıltısını gördüğü anda yazmıştı sanki. Makinesinin verileri ise, çok daha fazla güvence veriyordu. Kıymetli parıltılı taşlar ve altından oluşan değeri biçilemeyecek "tarihi hazine", dağın eteğine gömülmüştü.Williams, kendini kitaplıktan aldığı atlası araştırıyor bir şekilde buldu. Atlası inceden inceye araştırıyordu. Sina doruğunu gösteren siyah noktayı görene kadar, uzun uzadıya inceledi. Noktanın üstünde, "Mt. Sinai" yazıyordu ve direkt altında çok küçük ama gözden kaçırılması imkansız bir soru işareti duruyordu. Aniden onun gerçek olduğunu anladı: "No one knew where Mount Sinai was located"(Hiç kimse, Sina Dağı'nın nerede bulunduğunu bilmemektedir.)
 |
İsrailoğulları'nın Kızıldeniz'i geçmeden önce toplandıkları yer; Nüveyba. |
Williams, tutkusuna rağmen, kendini sınırlayarak; yapması gereken işlem sırasını belirledi. Kendisini, dünyanın öbür ucundaki çöle götürmek için, Fasold'un akım jeneratöründeki şekillerden daha fazla şey gerekliydi. Biraz araştırma yapmaya ihtiyacı vardı. İncil'le başlayabilirdi-evde bir kopyası olmalıydı.
Fasold'un mektubuna dikkatli bir şekilde baktığı günden beri, risklere atılma arzusundan kendini alamadı. Fasold, ona göre samimiydi. Fasold, altın bir horoz sarkıtmıştı, fakat elinde bir de uyarı sopası tutuyordu. Bu uyarı da,Williams'ın üzerinde büyük bir ağırlık etkisi yapıyordu.Cebel- al- Lawz'a gitmek, girişilmesi zor bir hareketti.Çölden, dağa giden yolu, Fasold'un jeneratörünün gösterdiği noktayı bulsa ve hazine çıkartmayı başarsa bile, ülkeden çıkarmak gerçekten çok zor olacaktı.
Mektupta yazdığına göre Ron Wyatt, Suudi hapishanesinde 78 gün kalmıştı. Fasold'da üzücü bir hafta geçirmişti. Sonra bir Suudi mahkemesinin temyiz edilemez kararıyla; hiçbir zaman dağ hakkında konuşmayacak ve geri dönme olmayacaktı.
Bir Suudi hapishanesinin hayali, Williams'ın durumunun kötülüğünü somutlaştırıyordu ve bu hayal, çok zalim bir şekle dönüşerek endişe veriyordu. Hapishane ona; soğuk, bulanık zindanlar, karanlık, nemli, pis kokulu deliği hatırlatıyordu.Williams'ın başka bir korku geldi aklına, Suudlar, insanların kafalarını kesiyordu. Eğer ona 2 seçenek verilirse, bir Arap hapishanesi ya da cellatın kılıcı diye, o hangi eceli seçeceğini merak etmekten başka hiçbir şey yapamazdı.
Wlliams korkmuştu. O aynı zamanda korkularını, hayatı boyunca en mükemmel şekilde yaşamış bir adamdı. O, onları tanıyordu, hatta onlara saygı duyuyordu ve aynı zamanda, onları yenmekten zevk alıyordu. Her mağaraya giden küçük adım, büyük tatlı bir zaferdi ve hayatını özel yapan bir şeydi. Bunun için Williams, vazgeçmemeye kararlıydı. Planın ilk adımlarını atmaya karar verirken, bir arkadaşa ihtiyacı olduğunu düşündü. Ve sonunda Williams, işlerini hızlıca planladı.Tevrattaki "Çıkış"ı okumadan ve Fasold'un mektubunu, diğer İncil bilginleriyle paylaşmadan önce, kendisine Suudi Arabistan'a kadar eşlik edecek birilerini bulmaya ihtiyacı vardı. Williams, tanıdığı kimselerden bir liste oluşturdu. Daha sonra da sıkı bir elemeye tabi tutarak, emekli polis ve SWAT timinin eski üyesi, arkadaşı Bob Cornuke'da karar kıldı.
Cornuke ve Williams, asla Tanrı'nın Dağı'nın geniş bir askeri kaleye dönüştürüleceği ihtimalini düşünememişlerdi.Williams'ın dürbününü kullanarak, uzaktaki doruğa dikkatlice baktılar. Hala kararsız olmalarına rağmen, neye karar verilmesi gerektiğinin farkındaydılar.
Dikenli telle çevrilmiş çitin dışında bekleyebilirler ve dağı daha uzun süre seyredebilirlerdi. Ya da karanlığın örtüsü altında, Tanrı'nın Musa'ya emirlerini verdiği dağın tepesine tırmanarak, tarih yazabilirlerdi.
Derin çanak şeklinde, ağır yağmurlarla açılmış vadiye geldiklerinde: vadi, çölden geçen bir devin, yumuşak kumda yaptığı ayak izleri gibi göründü. Williams, mola için kamyonu vadiye getirdi. Onlar, kamplarını, kumlu çanağın tam merkezinde kurdular. Binlerce yıldız, onların üzerinde parladığında, kurutulmuş yiyeceklerini yediler. Uzun, korkutucu çöl gecelerinde, sanki başka bir gezegende, ıssız bırakılmışlar gibi, kendilerini yalnız hissettiler. İki seçenekten birinin seçilmesi gereken zor durumu tartışıyorladı. Durumu soğuk bir mantıkla analiz ettiler ve bu analizlerin, onları çok uzaklara götürdüğünü anladıklarında, daha romantik tarzda, arzulu düşüncelere dalmaya çalıştılar. Bir karara varamamışlardı. Cornuke kontrolü ele aldı. Sorunun tartışmaya açık olup olmadığını önermeden, konuşulması gereken konuların bir listesini duyurdu ve sonunda, dağın çevresindeki alana dönmeye, fakat çite yaklaşmayarak, mesafelerini korumaya karar verdiler.
"Koruma evinden gelen ilk sesle, bizler kamyonda olacağız ve son hızla, Tebuk'a geri döneceğiz. Daha keşfedeceğimiz çok şey var" diye, Cornuke ısrar etti. Eğer Jabal al Lawz, Sina Dağı ise, Kutsal Kitap(Tevrat), dağın yanında bulunan ipuçlarıyla dolu olmalıydı. Cornuk:
"Eğer şanslıysak, askerlerin kulakları ve dikkatli gözlerinden uzakta, çevresi dikenli telle çevrilmiş çitte, bir deliğe ve oradan da kapıya doğru sürünerek ilerleyebiliriz" dedi.
Williams, makineyi monte etmeye başladığında, Kutsal Kitap'tan bir bölümü hatırlattı: Kutsal Kitap şöyle diyordu:
"Sina çevresindeki vadide, bir milyon kadar İsrailli kamp yapmıştı."
"Orada gömülü birşeyler olmalı, bir parça seramik, belki birkaç metal para, belki de lanetli mezarlar", dedi Williams.
Öyle ki, onlar, artan korkuları karşısında, sakin olmaya ve şüpheleri konusunda sinirlenmemeye çalıştılar. Böylece, sabah uygulanacak orijinal planı uygulmaya ve dağa yönelmeye karar verdiler. Bir şey farkettirmeden yapmaları gereken tek seçenek buydu. Bunun yanında Cornuke dedi ki: "Biz kamyona geri döndüğümüzde, metal dedektörün çalışması moralimizi düzeltecek." Orada bir çit vardı ve askerler, hazineyi onlardan korumak istiyordu. "Belki de sen haklısın"dedi Williams. "Eğer biz makineyi, çitin dışında kullansaydık, makine dikkatlerini çekebilirdi" diye devam ederek kamyonu sürdü. Dün park etmiş oldukları tepenin rotasını takip ederek, sürmeye devam etti. Kamyondan indiler ve açık araziye doğru yürümeye başladılar. Ve şimdi, diğer bilinmeyen parçalar yerine oturuyordu.
Dağ, onlarda çok güçlü ve belirgin duygular uyandırdı. Dağ, gökyüzüne varan koyu ve güçlü doruğuyla, açık sabah ışığında büyük ve güçlü olarak duruyordu.
"Üçüncü günde, gün doğduğunda, borunun gürültülü sesi, dağın üzerinde yoğun bir bulut, yıldırım ve gök gürlemesi vardı. Kamp yerindeki bütün insanlar titrediler. Musa, insanları kamp yerinden çıkardı ve dağın en alt bölümüne yerleştirdi."
Cornuke, şimdi tekrar Kutsal Kitab'ı okumayı bitirdiği zaman öğrenmişti. O bölümde, bazı gerçekler açığa vurulmuştu. İlki, şu Refidim, yani savaş alanı, Sina Dağı'na çok yakın. O, bu sonucu çıkardı ve bunu Williams'a söyledi. Çünkü kabileler, Refidim'de ilk kamp yaptıkları zaman; İsrailoğulları, içecek su olmamasından dolayı homurdandılar. Bunun üzerine Tanrı, Musa'ya, yapması gerekeni emretti. "Etrafına bak ki, sen, Horeb'teki kayalıkların üzerinde olmadan önce ben orada olacağım; sen, taşa vur ve ondan, insanların içebileceği bir su çıkacaktır."
 |
Tur Dağı'nın Batı tarafı: Horeb. Musa'nın, kavmine su çıkardığı yarılmış kaya ve muhtemelen, Musa'nın, Rabbi ile konuştuğu "Yanan Çalı". Kur'an'da ki "Tuva vadisi". |
Cornuke devam etti: Horeb, Kutsal Kitap'ta Sina Dağı'nınBatı tarafındadır. Dağın eteklerinde, Musa sürüsünü güden bir çoban iken; bu kayalıklar, Tanrı'nın, Musa ile ilk kez konuştuğu kayalıklardı. Onun için, eğer savaş alanı, suyun mucizevi bir şekilde fışkırdığı kayalıkların yakınındaysa, bu yer, dağın diğer yüzündedir.
Keşfe devam ettiler ve bu keşif onları daha da cesaretlendirdi. Şimdi dağa, dikkatsizce daha çok yaklaştılar. Askeri koruma evi, şimdi görüş alanına girmişti, fakat onlar, fazlada ihtiyatlı davranmadılar. Kafalarında başka şeyler vardı. Ve çabasızca, bir dedektif çalışması tasarlamadan, bilmecenin daha çok parçası yerine oturmaya başlamıştı bile.
"Şimdi Musa, kayınpederi, Midian'ın kahini Jethro'nun sürüsünü tuttu ve o sürüyü arkaya veya Dağ'ın batı tarafına doğru götürdü ve Tanrı'nın dağı Horeb veya Sina'ya geldi." Sırtındaki bitkilerle, koyunların otladığı bir dağ oradaydı işte. O dağ, Jethro'nun yaşadığı Elim Mağaralarından uzak değildi.
 |
Tur Dağı'nın eteklerinde, "buzağıyı ilah edinenler"in yaptığı "Altın Buzağı Sunağı". |
Çitin üstü maviydi, İngilizce ve Arapça olarak yazılmış, beyaz bir yazı vardı. İngilizce yazı şöyle diyordu: "Burası arkeolojik alandır, girmeyin" ve bu çitin dışında, gerçekteniki geniş kayalık vardı. O kayaların üzeri, farklı sığır çizimleriyle boyanmıştı. Koyun değil, çölün yerli hayvanlarından değil, sadece sığır. Sığır bulunmayan bir toprakta sığır. Ve bunlar geniş, zarif boynuzlu sığır çizimleriydiler. Ve Williams'ın eğitilmemiş gözü bile, Mısır'lı adamı gördü ve onda, kitaplarda gördüğü Apıs ve Hatherboğalarının figürü vardı. Ama daha yakından baktığında farkına vardı ki, daha fazlası vardı. Kalıntılardaki çubuksu figürler avlanmıyordu. Onlar bir ineği, ona tapınıyormuş gibi, başlarının üzerinde tutuyorlardı.
İki gün önce, Bedevinin, onlara Jabal al Lawz'ı ilk gösterdiğinde, uzaktan gördükleri uzun kayalığa ulaşmışlardı.Cornuke'un sinyaliyle, sığınaklarını terkedip, dağın önüne yayılmış açık vadiye gideceklerdi. Cornuke, omuzunun gerisinde tuttuğu elini, aşağıya indirdiği son fırsat anı geldiği zaman; Williams, hamle yapmaya hazır olarak, yarı çömelmiş halde kıvrıldı. Sessizlik bir kuraldı, öyle ki Cornuke, önce Dağ'ı ve sonra Williams'ın boynundaki gece dürbününü işaret ederek gösterdi. Williams bunu anladı ve harekete geçti. Ve dağın diğer tarafını gözden geçirmeye başladı. Bedevi askerin elindeki, sallanan sigarayı görebiliyordu.
 |
"Altın Buzağı Sunağı"nda, taşlar üzerine çizilmiş birkaç "buzağı heykeli"nden birisi. |
Nöbetçiler, koruma evinde toplandı. İki adam, dağın uzak tarafındaki düzlüğe doğru, planladıkları gibi etrafını çevirerek gireceklerdi. Onlar, koruma evindeki askerlerin, onları duyamayacak bir noktada, çite doğru koşuşturdular. Nöbetçilerin onları görme şansı yoktu. Her iki adam da, taktiklerin birbirinden farklı olmadığının farkındaydılar.
Williams, Cornuke'un sessiz sinyaliyle, eğilerek dağın önündeki açık düzlüğe doğru koştu. Dolunay, sanki direk kendi üzerine odaklaştırılmış spot ışığı gibiydi. Daha kötüsü, gizlenecek hiçbir yer yoktu. Düzlük, sanki bir okyanus gibi gözüktü. O kafasını eğdi, çünkü yanlış yapmaktan dolayı endişelendiği için, bakmaktan korkuyordu. İlk önce neyin geleceğini merak ediyordu. Eğer silah sesi duyarsa veya sırtına saplanmış bir kurşun hisseder ve hayatta kalabilirse, kendi kendine fizik öğrenmeye söz verdi. Her ikisinin de, kayalardan hareket etmek için, istek ve enerji bulma şansları çok azdı. Ama daha hiçbir şey söylememişken, Cornuke oradan ayrılmıştı.
O, ne kadar süredir gitmişti? Williams, Suudi çölünde bir kayanın arkasına çömelerek, hayal ettiğinden daha da yalnız olarak, kalbi heyecanlıca çarparak zamanı ölçüyordu. Yuvarlak bir hesapla, Cornuke gittiğinden beri 15 dk geçmiş olmalıydı. Williams, onun yakalanmış olacağına inanmaya başlamıştı. Bunun başka bir açıklaması olamazdı.
Fakat ne askerler ilerlemiş, ne de Cornuke'a silah doğrultulmuştu.. Ve o anda, dağ tamamen onun dikkatini çekti. O,Jabal al Lawz'dı.
Williams, manzaraya öyle kapılmıştı ki, Cornuke'un geldiğini bile duymadı. Bir an bile dinlenmeden, Cornuke, ona, "harekete geçme zamanı, beni takip et" diye fısıldadı. Bir dakika sonra Williams, kendini çölde karşıya doğru koşarken buldu. Ama bu sefer o, bütünüyle istekli ve gayretliydi.
Artık tırmanmaya ve delik açmaya gerek yoktu. Cornuke, çitin bulunduğu yerde, bir nokta buldu. Önce bıçağını kullanarak, sonra da elleriyle, en az 10 inç derinliğinde bir çukur kazdı. O kolay bir işti ve kum yumuşaktı. O, dağdan aşağıya doğru bükülerek akan, kurumuş, eski bir nehrin koluydu. Musa demişti ki: "Ben, sizin günahınızı aldım, yapmış olduğunuz buzağıyı ateş ile yaktım ve toz olana kadar onu küçük parçalara bölerek parçaladım. Ve parçaları dağdan gelen derenin içine döktüm."
Cornuke, her iki eliyle çiti kavrayarak, yukarıya doğru çekti Ve Williams, altında sallanıyordu. Birden bire her iki adam da, kendilerini bölgenin içinde buldular. Tanrı'nın dağı tarafından oluşturulan, derin mavi gölgelikler içinde saklanmak için koşuyorlardı.
Cornuke, tepeciğe ulaştığı zaman, Williams'dan dürbünü istedi. Şimdi köpeklerin havlamaları durmuş ve tasmalarından çekilmesi, onların sesini kesmişti. Sessizlik, Williams'a biraz huzur vermişti. Cornuke, profesyonelliğini bir tarafa bırakarak, kaya tepeciklerinde bir heykel gibi durdu ve uzaklıkları araştırdı. Dürbünü indirdiğinde "Anladım" dedi. "Onlar dağın önüne doğru gidiyor gözüküyorlar."
'Tanrı, Musa'ya İsrailoğullarını, Sina Dağı'ndan uzak tutacak bir şeyler yap ve yukarıya gel diye emretti", dedi Cornuke.
Jabal al Lawz'a giden patikayı bulmakta bir sorun yaşamadılar. Problem, hangi yolu seçeceklerine karar vermekti. Bir ağacın gövdesinden ayrılan dallar gibi, bu birleşme yerinden de farklı üç yol ayrılıyordu. Onların tamamen keyfi olarak seçtikleri yol, onları Dağın doruğuna, veya koruma evine veya da dolaşan devriyelere götürebilirdi.
Cornuke, sonunda dağa çıkan yolu tutarak, işini şansa bırakmamıştı. Bir süre için tırmanmak kolaydı. Eğim azar azar düzgünce yükseliyordu. Gezmeye çıkan bir çift gibi, yanyana aynı hizada yürüyorlardı. Cornuke, 80 yaşındaki Musa'yı hayal ettiğinde, hiçbir problemi yoktu. Kutsal Kitap der ki:
"O, Sina Dağı'nın tepesine olan son yolculuğunu yaparken, oraya tırmanarak çıkıyordu."
Başından beri zahmetsiz geçen yarım saatten sonra, bazı şeyler yok olmaya başlamıştı. İlk giden şey ışıktı. Bir an ışıklandırılmış sahneden geçiyorlar, bir sonraki anda ise, zifiri karanlıkla kaplanmış bir odada bulunuyorlardı sanki. Bulut katmanlarının geçip geçmediğini veya ayın, karanlık gecede ışığının tükenip tükenmediğini bilmiyorlardı. Onların bildiği tek şey, patika darlaşmaya başladığı zaman, hava uğursuz bir biçimde kararıyordu. Gece dürbünü olmadan devam etmek çok zor olurdu. Dikkatsiz bir adımla, kenardan aşağıya düşebilirlerdi. Daha yükseğe tırmandıkları zaman, değişken çöl rüzgarı da esmeye başlamıştı. Sanki rüzgar, onların yüzlerine sertçe çarparak onları dövüyor ve inliyordu. Cornuke bunu, dünyanın sonunun geldiğini belirten, eşsiz bir boru sesi gibi düşündü. Dağ yolunu yarılamışlardı ve patikaları doğruca onları sağlam yüksek kayalıklara iletmişti.
Cornuke başa geçti ve Williams'da arkasında kalarak yola devam etti. Gece uzun sürecekti. Bu yol, onları, dağın daha yükseğine iletiyordu. Zirveye doğru tırmandıklarında, rüzgar sakinleşmeye başlamıştı. Soğuktan kendilerini kutuplarda gibi hissetmişlerdi. Gitmeye devam ediyorlardı, ancak dağın eteklerine göre ne tarafta olduklarından; koruma evinin doğusunda mı yoksa batısında mı bulunduklarından emin değillerdi. Emin oldukları tek şey, Jabal al Lawz'ın ikiz doruklarına gittikçe yaklaşmış olmalarıydı. Dürbün kullanmadan dorukları görebiliyorlardı. Onlar, bir kömür kadar siyahgözüküyordu.
Karanlıkta iki adam, karınları üzerine uzandılar. Sesler daha uzakta, yukarıdaki yoldan geliyordu. Williams, yumuşakArapça konuşan iki adamın konuşmalarını duydu. Orada yalnızca iki adam olsaydı, onlarla dövüşme şansları olurdu.
Cornuke, yavaşça ayağa kalktı. Dürbünle baktığında, üç bedevi vardı ve hepsi de silahlanmışlardı. Gece yarısında patikada yürürken, adamlarda devriye geziyorlardı. Ancak Cornuke'un, Williams'a söylediği tek şey: "Şanslıyız, bizden uzaklaşıyorlar."
Her iki adam da, Araplar'ın sesleri kesilene kadar, yerde uzanmaya devam etti. Sonunda ayağa kalktıkları zaman,Cornuke, zirveye giden başka bir yol bulmaları gerektiğini söyledi. Williams, onun fikrine katıldı. Eğer onlar, bu patikayla gitmeye devam etselerdi, tekrar Araplarla karşılaşabilirlerdi veya daha kötüsü, Araplar onların peşine takılabilirdi.
Tırmandıkları yer, ucu mızrak gibi dağdan dışarı çıkan sivri bir burundu. Cornuke'un öncülüğünde, Williams onu takip etti. Sonunun geleceğinden korkarak, yaptığı her harekette ona uydu. Fakat onlar sebat göstermişti. Yoğunlaştırılmış güçlü enerji patlamasıyla Cornuke, kendisini dağın zirvesine doğru attı ve daha sonra elini uzatarak, arkadaşını kendine doğru çekti. Bir anda Williams'ı yanında buldu. Tanrı'nın Dağı'nın zirvesinde duruyorlardı.
Şimdi onlar, çölden yaklaşık 2000 metre yüksekliğindeydiler ve gökyüzüne çok yakındılar. Çok güçlü duygular hissettiler. Yer ayaklarının altında, akılları ise sanki başka bir dünyadaydı.
Teneffüs ettikleri hava, bastıkları toprak, hissettikleri güzel koku, tamamen eşsizdi. Onlar, kutsal topraküzerindeydiler. Hala hiçbir zafer duygusu hissetmemişlerdi. Aslında onlar korkmuşlardı. Sina Dağı'nın zirvesinde durduklarında, tek bir Tanrı'nın var olduğunu; göğü, yeri ve tüm evreni yarattığını anlamışlardı. Daha önce hissetmedikleri derin duygularla, buna kesin olarak inanmışlardı. Orada korkudan dona kalmış ve hareketsiz bir biçimde ayakta duruyorlardı.
Yaşamış oldukları tecrübeler, onları henüz kavramaya başladıkları gerçeğin içine sokmuştu. Tekrar araştırmaya başladılar. Çevrelerine baktıklarında, kısa düz burunlu iki doruğu gördüler. O, dünyanın zirvesindeki, doğal bir açık hava tiyatrosuydu. Onlar biliyorlardı ki, dünya tarihinde oynanmış en önemli dram, bu dağda sahnelenmişti.
"Ve Lord(Tanrı), Sina Dağı'na, dağın tepesine geldi. Ve Lord(Tanrı), Musa'yı, dağın tepesine çağırdı ve Musa da gitti... Ve Tanrı, şu kelimeleri konuştu: Ben, seni Mısır topraklarından getiren Tanrın Lordum."
Cornuke ve Williams, bütün tepeyi önce bir yönde, sonra da diğer yönde, profesyonelce yürüyerek araştırdılar. Onlar, her ayak izini takip ederek, tecrübe edinmek istediler.
Doğal olmayan, koyu siyahla renklenmiş zeminde yürüdüler. Dağa çıkarak, çöl kumuna benzer, daha koyu bir toprakta yürüdüler. Fakat Jabal al Lawz'ın doruğundaki toprak simsiyahtı. Kayalar, kömür yığını gibiydi. Tanrı şöyle söylemedikçe, buna bir sebep yoktu:
"Sina Dağı dumanlarla örtüldü, çünkü dağa, Tanrı ateş(nur) ile tecelli etti... ve sen karanlığın ortasında bir ses duyduğun zaman dağ yanıyordu."
Ayak bastıkları toprak, kutsal alevlerle kararmıştı. O, Tanrı tarafından yakılmıştı. Dağın zirvesine doğru yol aldıkları zaman, ne bulacaklarını ve hatta tamamen ne aradıklarını bilmiyorlardı. Bu belirsizlik, her dakikanın heyecanını arttırıyordu. Olayları önceden görme yetenekleri birden ortaya çıktı. Onlar, tarih yazıyorlardı. Cornuke, dağın zirvesinin altındaki V şeklinde birleşmiş iki dev kayayı gördüğü zaman, kayalar arasındaki yarığın bir adamın gizlenmesi için yeterince geniş olduğunu anladı.
Cornuke, dürbünü alıp baktığı zaman, kendini düzlüğün ötesinde, dağın Batı tarafında, Kızıl Deniz'e giden bütün yolları görebilmiş gibi hissetti. Sanki Çıkış Kitabı bütünüyle önüne serilmiş gibiydi. Fakat Williams'ın düşünceleri, onu başka bir tarafa götürmüştü. Onu, Suudi Arabistan'a ve bu dağa neyin getirdiği üzerinde odaklaştı. O, "Çıkışın Altını"ydı ve onu nasıl elde edeceğini düşünüyordu. Bu hararetli geçen uzun gecede, zaten kurnazlıkla Suudi askerlerini yenmişti. Sürünerek çiti geçmiş, dağa tırmanmış ve devriyelerden kaçmıştı. O, bu gece bir kez daha onlara meydan okuyabilirdi. Dağın eteğinde gömülü bir hazine vardı. Kararını vermişti, payını almadan çölü terketmeyecekti.
Bu düşünceler, birden korkutucu bir kelimenin fısıldanması sonucu kesildi. Cornuke "Dinle" diye uyardı. Williamsdinlediğinde, o da sesleri duyabildi. Adamlar, Arapça konuşuyorlardı ve sayıları fazlaydı. Fakat bir şey kesindi ki, dağın zirvesine giden yolda yavaşça yürüyorlardı. Williams da, Cornuke da, birbirlerine bakarak kapana düştüklerini düşündüler. Gizlenecek hiçbir yer yoktu.
 |
İsrailoğullarının peygamberlerinden İlya(İlyas)'ın da saklandığı, Tur Dağı'ndaki "Musa'nın mağarası". "Ashab-ı Kehf"in de aynı mağarada saklandığı tahmin ediliyor. Üzerinde "eski bir mabed"in kalıntıları görünüyor. |
Yanyolda kayalığa tırmanırken, birden göz yanılgısı gibi, bir mağara girişi gördüğünü düşündü. O yalnızca bir anlık bir bakıştı. Zirveye yaklaştıkça, her iki adam da karşılarına neyin çıkacağını bilemedikleri bir yoldaydılar.
"O Elijah(İlya) Peygamber kalktı ve yedi, içti. Daha sonra 40 gün, 40 gece yetecek yiyecekle Horeb'e (Sina olarak bilinen yere), Tanrı'nın Dağı'na gitmişti. Orada, o bir mağaraya girdi ve Tanrı'nın kelimesinin ona geldiğini gördü. Elijah,sesi duyduğu zaman, yüzünü bir bez parçasıyla örttü ve daha sonra mağaranın dışına çıktı."
Cornuke onun bir mağara olduğuna karar verdi. Çıkış Kitabıda, Musa'nın dağda bir mağara bulduğunu söylüyordu.
Jabal al Lawz'ın zirvesine varmış olan devriyeden az aşağıda, dar kaya çıkıntısıyla, zirve arasında bir yerde bulunuyorlardı. Cornuke ve Williams, onları görmedi, ancak onlar öyle yakındaydılar ki, askerlerden biri kibrit çaktığında, kibritin sesini duyabildiler. Aşağıya indiklerinde, adım atarken ayaklarının çıkardığı sesi kontrol etmek için bütün dikkatlerini toplamışlardı. Geriye ne kadar enerjileri kalmışsa, onu da dua etmeye ayırmışlardı:
"Lütfen, bu yoldan gelmelerine izin verme, ipi görmelerine izin verme, bu tarafa bakmalarına izin verme."
Fakat Cornuke, 12 yarddan daha uzak olmayan, dar kayalık boyundaki kısa geçidi işaret ediyordu. Williams, her şeyi bin bir zorlukla ancak görebildi.
Havada yükselen ince dumanlar gibi yuvarlık sisli gölgeler, görüşünü kapatıyordu. Fakat dürbünü alıp dikkatlice baktığında, onun bir mağara olduğundan emindi.
Kaya çıkıntısı, geniş bir kitaplıktan daha geniş değildi. Öyle ki, yolda tek sıra halinde yürümek zorundalardı. Vadiden binlerce metre yukarıdaydılar. Aşağıya doğru bir bakış onlara, eğer düşerlerse kesin öleceklerini söylüyordu. Fakat acele etmek için nedenleri vardı. Hala yukarıdakilerin seslerini duyabiliyorlardı. Herhangi bir anda, Araplar'dan biri aşağıya bakmaya karar verebilirdi. Başka bir tehlike daha vardı. Takip ettikleri karanlık patika gittikçe darlaşıyordu. Cornukeöndeydi ve ipte yürüyen bir adam gibi, bir ayağını diğer ayağının önüne koymak zorundaydı.
Yolda dura dura sonunda mağaranın girişine vardılar. Ama şimdi başka bir problem vardı. Williams, içeriye adım atmayı reddediyordu. Sonunda çok korktuğu ortaya çıkmıştı.
Sağ tarafında bulunan Cornuke, "Haydi içeriye gel" diye seslendi. Her zaman akılcı bir adam olan Williams, şüphelerinin nedenlerini bulmaya çalışıyordu. Gördüğü sadece gölgelerdi. Gün doğmak üzereydi ve ilk ışıklar, mağaranın oval ağzına vuruyordu. Hayatının hiçbir anında cesur olmadığı kadar cesur bir şekilde ileriye doğru bir adım attı.
Mağaranın girişine vuran, mat ve yumuşak ışığın arasından mağaraya doğru yürüdü. Aynı anda mağaranın derinliklerinden bir ses duydu. O arı vızıltısı kadar yüksek perdeli sesti, rahatsız edici değildi. Ama Williams mağaradan dışarı çıkmadıkça kesileceği yoktu.
O, Cornuke'a, mağaranın içine geri dönmek istemediğini söyledi. Kutsal bir yere girerek saygısızlık yapmak istemedi. Hava henüz ağarmadan önce, Cornuke, ayrılmaları gerektiğine karar verdi. Dağdan, ya henüz hava ağarmadan, bekçi kulübesindeki askerler sabah duası için çıkmadan ve gece görüşlü dürbünden yararlanarak ineceklerdi. Ya da gün boyuncaElijah Mağarası'nda saklanıp, kaçmak için yeni bir geceyi ve şansı bekleyeceklerdi. Cornuke'a göre, henüz şansları varken şimdi gitmeliydiler. Öte yandan, bu çok riskliydi.
"No Problem" dedi Williams, alay dolu bir ses tonuyla. Fakat aynı zamanda gitme konusunda sabırsızdı(istekliydi). Mağaradayken bir şeyler hesap eden tek kişi Cornuke değildi. Williams, çıkışın altını hakkında düşünüyordu ve bir planı vardı.
Dağın eteklerinin yanında, gruplar halindeki kayalardan aşağıya kısa bir mesafe vardı. Bir kayanın arkasına sindiler ve dikenli telli çite doğru baktılar. Önlerinde uzanan ve hiçbir ağacın olmadığı arazi düzdü. Cornuke, henüz havanın ağarmadığını ve bir hamle yaparlarsa, başarabileceklerini düşünüyordu. Cornuke, "Seninle kamyonda görüşürüz", dediWilliams'a. Arkasından,"Yapacak işlerim var." diye ilave etti.
Williams ona, hazineden bir parça almadan dönmeyeceğini söyledi. Metal dedektörüne ihtiyacı yoktu. Bunu hesaplamıştı bile. Fasold'un ekibi, dağın tabanında bulunan bazı sütunların yanında, işaretledikleri yerleri kazdıklarında altın bulmuşlardı. Williams'ın planı, bu sütunları bulmaktı. Bekçi kulübesine yakın bir yerde olmadığına şükrediyordu veyumuşak kumun altındakini görmeye can atıyordu.
 |
Dağın eteğinde bulunan ve İsrailoğullarından kalma "sütun parçaları". |
Cornuke, "Askerleri ne yapacaksın?" dedi.
"Gece boyunca onlardan kaçındım."
Cornuke, "Fakat hava aydınlanıyor" diye uyardı.
"Bu nedenle acele etmek zorundayım."
Cornuke, "Biz demek istedin sanıyorum" diye düzeltti.
Arkadaşını geride bırakması söz konusu olamazdı,Cornuke'un. Williams'ın, sütunları bulmak istemesi de anlaşılır bir durumdu.
Dağ'ın tabanda bulunan yüksek kayalar, onlar için bir korunma ve bir avantajdı. Eğilerek yürüyor ve hızlı hareket ediyorlardı. Hala altından sürünerek geçtikleri çitin bulunduğu alandan uzaktaydılar ve aynı zamanda bekçi kulübesine gittikçe yaklaşıyorlardı. Zaman, diğer bir sorundu ve geriye fazla zaman kalmamıştı. Çöllerde, Güneş'in ilk ışıklarının tüm hızı ile çarpmasına karşı uyarılmışlardı. Ve bu olduğu zaman, korunmayı unutmalıydılar. Siyahlar giymişlerdi ve kumlardan çite doğru yapılacak bir hamle, bir intihar olabilirdi. Fakat Williams kararlıydı. Gözlerini, Fasold'un sütunlarına benzer bir şeyler var mıdır diye, çevrelerindeki geniş araziye çevirdi.
Yolun yarısına geldiklerinde Williams, kendisinin durmasına neden olan bir şeyler gördü. Gördüğü şey; herbiri belki 18 metre uzunlukta ve bir V oluşturacak şekilde ayrılmış iki kocaman kayaydı. Uç noktası dağa yönelmiş ve ortasında her koldan eşit aralıklarla, sanki kasten yapılmış gibi düz bir taş vardı. Bunu Cornuke'a gösterdi. Öyle ki Cornuke, bunun ne olduğunu hemen anladı.
Ve Musa, Lord'un(Tanrı'nın) bütün sözlerini yazdı. Sabah erken kalktı ve dağın altında bir sunak yaptı...
"Bu sütunlarla her an karşılaşabiliriz" dedi Williams. "Bunlardan 12 tane olmalıydı"... ve 12 sütun, İsrail'in on iki boyuna karşılık.
Williams, bunların nerede olduğunu sormak için çok heyecanlıydı. Ayağa kalkıp, araziyi dürbünle taradığında, onları da buldu. Hepsi kumdan dışarı çıkmış ve bir sıradaydılar. Her birinin çapı, belki 5.5 metre vardı ve birbirlerinden 1.5 metre mesafelerle ayrılmışlardı. Hepsi de, bekçi kulübesinin yakınındaydı. Az da olsa bir şansları vardı; bulundukları yere paralel bir şekilde uzanan, bir futbol sahası büyüklüğünde, derin ve uzun bir vadi vardı.
Olacakları düşünmeye zamanı yoktu, bu nedenle içgüdüsel hareket ediyordu. Cornuke'a bir şey söylemeden, kayaların üzerinden koşmaya başladı. Planı bu çılgınca koşuda şekillenmeye başlamıştı. Vadiye girecek, onun yüksek ve kumlu tepeleri tarafından korunacaktı. Özellikle bekçi kulübesinden ve onun yakınındaki kayanın üzerine yerleştirilmiş üç bekçiden en uzak olan sütuna, gövdesi üzerinde sürünerek saklanacaktı.
Kumda kalbi çarpa çarpa yürürken ve yolun da yarısına geldiğinde, beklenmedik şekilde durdu. Şimdi daha yakındı ve orasının bir vadi olmadığını göründü. O çok derin bir çukurdu. Ve içinde kazı malzemeleri vardı.
Aynı zamanda, üç silahlı bekçinin neden dağın kenarına yerleştirildiklerini anlamıştı. Onlar, burada uyuyan askerleri korumak için bulunmuyorlardı. Aksine çukurun dibinde yatan hazineyi korumak için bulunuyorlardı.
Bir "hazine avcısı"nın en büyük korkusu, birisinin altını onun elinden almasıdır. Bir an zaten kazılmış olan çukura bakmak için yaklaşmayı düşündü. Fakat bu, geri dönmek için bir umudu olmayan büyük bir risk olurdu. Eğer kazıya yaklaşsaydı, bekçiler kesinlikle onu farkederlerdi. Eve asla dönemezdi. Ve bu umutsuz gerçeği kavramasıyla, yüz seksen derecelik dönüş yaptı ve kendinden geçmiş bir halde, güvenli kayalara geri koştu.
Ayrılma zamanıydı. Güneş henüz doğmaya başladığı zaman, suyu çekilmiş nehir kolu yatağıyla, çitin birleştiği noktayageri dönmek için yola koyuldular. Bekçi kulübesindeki insanların hareketliliğini işitebiliyorlardı, fakat biraz uzaktaydılar ve uzun, unutulmuş geceden sonra dikkate almak için tükenmişlerdi.
 |
İsrailoğulları, vadiden gelen suyu topladıkları barajın kenarlarına susuz bir zamanda kullanmak için kuyular(wells) inşa etmişlerdi. Arkada Suudi Arabistan'ın muhafız kulübesi görülüyor. |
Cornuke "üçte" dedi.
Fakat Williams sözünü kesti ve "Kaç tane vardı? Sayabildin mi?" dedi. Cornuke ilk önce anlayamadı, sonra da "On iki tane vardı. On iki sütun, bir sırada, tıpkı Tevrat'ın söylediği gibi" dedi.
Williams samimi ve şaşırmış bir vaziyette, "Burası gerçekten Sina Dağı" dedi. Fakat bunu hissettiği sırada, bir taraftan da acı bir şekilde hayal kırıklığına uğramıştı. Yenilmişti. Hazineden bir parça alamadan ayrılmak zorunda kalmıştı. Hem de o kadar yaklaşmışken.
Artık oyalanmak için hiçbir neden yoktu. Diğer bir deyişle, koşmaya başlamışlardı. Bu yaşamlarının yarışıydı. Bütün mesele, çite varmak ve altından geçmekti. Ve bunu yaptılar. Dakikalar sonra çitin öbür tarafındaydılar veçitten, askerlerden ve dağdan uzaklaşıyorlardı.
Deredeki kampa geri dönüşleri, uzun ve sıcaktı. İkisi de yorulmuştu. Fakat, Williams için iyi hissetmek imkansızdı. Kamyonetleri bıraktıkları yerdeydi ve hala battaniyeleri yataklarının üzerinde seriliydi. Williams, Tebuk'a geri dönmeyi ve uzun, sıcak bir banyo yapmayı ve görüp-hissettiklerini göz önüne getirip, bir anlam çıkarmayı düşünüyordu. Cornuke ise, büyük bir ihtiyatla arkadaşını kutlamak için elini uzattı."
Kaynak: Howard Blum, The Gold of Exodus, The Discovery of The True Mount Sinai, çev. yaklaşansaat.com, New York, 1998.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Hallo 🙋🏼♀️